Vrouwen kunnen niet kaas schaven.
Dat is in ieder geval waar voor de vrouwen in mijn familie. Misschien moeten we niet met vaklieden trouwen. Misschien zijn andere mannen niet zo'n muggenzifters wat betreft het recht houden van een stuk kaas.
Mijn opa was daarin wel de meester. De ergernis ging bij hem zo ver dat hij en mijn oma ieder een eigen stuk kaas hadden. Mijn oma drukte (net als zoveel mensen) tijdens het schaven in het midden harder en dan krijg je een uitgehold stuk kaas. En dat was mijn opa een doorn in het oog! Oplossing: 2 stukken kaas en geen ruzie meer. Zo hou je een huwelijk wel 50 jaar vol
Ook mijn moeder was -tot grote ergernis van mijn vader- een kaasuitholler. Talloze keren zag ik hem fanatiek en geconcentreerd met de kaasschaaf draaien om de hoge randen af te platten in een poging om er weer een mooi, plat stuk kaas van te maken. Zoals een stuk kaas hoort te zijn!
En ik moet toegeven dat ik zelf niet veel beter ben. Ik ben niet zozeer een kaasuitholler maar meer een ribbelkaasmaker. Het lukt mij gewoon niet om een recht plakje kaas te schaven, het gaat altijd schokkerig en dan krijg je een geribbeld plakje.
Mijn vriend kan er wel om lachen maar toch is het de gewoonte geworden dat hij altijd de kaasplakjes voor mij schaaft. "Moet ik even je kaas schaven?" en "Liefje, wil je zo even kaas voor me schaven?" zijn veelgehoorde zinnen in ons huishouden. En ook ietwat geïrriteerd: "Oh, je hebt weer zelf kaas geschaaft zie ik... waarom vráág je dat niet even?!"
Nu ben ik alleen thuis en wil ik een tosti maken. Ik pak de kaasschaaf uit de bestekla. Ik pak het bakje waar de kaas in opgeborgen zit uit de koelkast. Ik sta klaar om goed mijn best te doen om een zo recht mogelijk stuk kaas achter te laten. Vriendlief zal trots op me zijn!
Maar wat zie ik als ik het kaasbakje open? Een stapeltje perfect voorgesneden plakjes kaas! Wat is het toch een lieverd!