Please stop interpretating...

Grr, ik word hier verdomme zo moe van.. Die moeder van mij.. Ja ze is echt superlief meestal maar soms..!! Naja, ze heeft nogal vaak wat te zeiken, en met haar "relatie" gaat t al niet geweldig en dan lijkt t wel of ze dat op mij gaat reflecteren.. Ik was vanochtend gewoon niet echt vrolijk, ja ik had een ochtendhumeur, maar ik doe altijd m'n best om t zo stil mogelijk te houden.. En ik zei gewoon dat ik geen zin had om naar school te gaan.. (is dat nou zo raar?) Dusja, krijg ik net over me heen dat ik altijd zo negatief ben en bla.. Ik bedoel, soms heb ik ook wel t gevoel dat alles klote is, maar dat heeft iedereen toch wel? En dan krijg ik echt een verhaal te horen wat nergens op slaat.. "en jij doet dit en dat en je bent zo negatief, en ik krijg het altijd over me heen en vanochtend loop je te chagerijnen en je hebt nooit ergens zin in, nooit zin in school" Goed, alles dus 100 keer overdreven en, ze interpreteert alles zodat het lijkt alsof ik overal de oorzaak van ben.. Ja sorry hoor, maar voor zulke irritante prietpraat ben je bij mij aan 't verkeerde adres.. En dan gaat ze in haar kwaadheid nota bene al mijn spullen op mijn bed gooien? Tuurlijk, mijn schuld, had ik het maar op moeten ruimen... Dat zij haar leven eens opruimt, kom nou..

Jeetje, ik voel me een ongelofelijke puber gewoon.. Soms baal ik echt van mezelf en zou ik willen dat ik es iemand anders kon zijn.. Ander uiterlijk, ander karakter.. Soms heb ik echt genoeg van mezelf... T zal wel nergens op slaan, okay...

Dan maar es eten...

Mood: down
26 mrt 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Dautje
Dautje, vrouw, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende