Ik ben een ''pleaser'' en dat heeft me al eerder in problemen gebracht .
Aardig zijn tegen iemand kan soms verkeerd uitgelegt worden .
Met name door mannen(sorry heren).
Ik wil het graag gezellig hebben en heb een hartgrondige hekel aan ruzie .
En alhoewel ik altijd eerst de kat uit de boom kijk,wil ik graag met de mensen om me heen een
soort van vriendschappelijke verstandhouding .
Maar wat in mijn ogen normaal en geheel onschuldig is, blijkt soms bij de heren der schepping
een aanmoediging te zijn om op de versiertoer te gaan .
Zo heb ik ooit eens met iemand samengewerkt die zich eerst voordeed als een heel aardig persoon .
Ergens in mijn hoofd was wel een stemmetje dat zei : pas op ! Maar hij had een vriendin en hij wist dat ik (toen sinds kort) een vriend had. Op een gegeven moment vroeg hij of ik even meeging naar een winkel
omdat hij iets moest halen .We moesten er toch langs en ik zag er geen kwaad in . In mijn ogen was het volkomen onschuldig dat ik even met hem meeliep.Hij vatte dat anders op blijkbaar .
Want daarna....hij heeft werkelijk alles gedaan om me mee naar zijn huis te krijgen . De sexueel getinte opmerkingen waren niet van de lucht .Hij stond standaard héél (te) dichtbij me en meldde op een gegeven moment doodleuk dat hij wel een kind met mij wilde .(HUH ?)
Hij vertelde dat 'ie toch genoeg had van zijn vriendin dus ik kon zo haar plaats innemen .
Ik was verbijsterd ! Ik heb me nog beklaagd bij zijn baas,maar die zei doodleuk : tja hij vind je leuk !
Jaja,zei ik,hij vind waarschijnlijk alles leuk wat een rok kan dragen .
Mijn vriend lag op dat moment in het ziekenhuis voor een operatie dus ik durfde hem niets te vertellen .
Ik was bang dat 'ie,met infuus en al het ziekenhuis uit zou stormen ..
Later kreeg ik daar nog problemen over omdat iemand zo aardig was geweest om hem verhalen door te vertellen die die mafketel had verteld . Zo had hij gezegd dat ik hem had gezoend en dat we hand in hand hadden gelopen in dat winkelcentrum .( Ammenooitniet).
? Mijn vriend was not amused,uiteindelijk geloofde hij mij wel,maar het feit dat ik niks had gezegd tegen hem bracht hem even aan het twijfelen . Het was niet leuk . Hij was het ook die me toen in liet zien dat ik soms te meegaand ben . En dat dat soms anders wordt opgevat dan ik ze bedoel .
Eerst was ik behoorlijk boos op hem omdat het (een beetje )klonk als eigen schuld dikke bult .
Maar hij had waarschijnlijk gelijk . Maar toch vind ik het nog steeds moeilijk om mijn grenzen te stellen .
Ook nu weer met die nieuwe collega merk ik dat . Ik vind nog steeds dat hij te aardig doet tegen mij .
Hij zegt tegen de kinderen dat hij mij een lieve vrouw vind enzo ...
En dan denk ik : o jee, wat nou weer ? Doe ik nou weer iets verkeerd ? Ik gedraag me toch normaal ?
Heb ik iets gezegt of gedaan om hem aan te moedigen ? Volgens mij niet,maar soms weet ik het niet meer......
Ik word er onzeker van en dat haat ik.....