Pointer

Lieve MD'ers,

Mensen die mij nog kennen uit de tijd dat ik veel schreef weten dat ik van afdeling naar afdeling ging. Een daarvan was de horror. De KIB. Ik heb nog nooit op zo'n vreselijke plek gezeten. Ik zat er vooral in een separeercel of op gesloten kamerprogramma. Van de 7 maanden daar zat ik er minimaal 5,5 zo. Dit eindigde met 6,5 week separeer afgewisseld met gestript gesloten kamerprogramma.

Sinds ik eruit ben ben ik al aan het strijden voor erkenning dat dit wettelijk niet mag. Ik liep in het begin tegen allerlei muren. Was zelf nog opgenomen. Ik had het al een beetje opgegeven tot ik in januari van dit jaar werd benaderd door een andere ex-cliënt die de interesse van Pointer had gewekt. Zij viel helaas redelijk snel fors terug waardoor ik het op me nam. Ik bracht de man met allerlei mensen in contact, stuurde hem rapportages en hij kwam mij en mijn ouders interviewen. Daarna was mijn aandeel klaar en trok hij de beerput beetje bij beetje open. En wat kwam er een zooi uit.

Donderdag 14 november om 20:25 komt de uitzending van Pointer op NPO2. Ik kom er anoniem in beeld met een andere naam dan Lilian omdat ik eindelijk zicht heb op een leven met mijn plek in de maatschappij en nog steeds hard werk om dit achter me te laten. Ik ben enorm dankbaar dat ze hebben geluisterd. Dat ze erin zijn gedoken. Voor de veelal jonge vrouwen die er nu nog steeds zitten. Het is een mega lastige doelgroep, dat ontken ik niet. Ik was ook echt heel lastig. Maar dan mag je ons niet als vuilnis behandelen. We zijn mensen. Ik was op zoek naar liefde, vertrouwen en de tijd om te leren. Dat kreeg ik op de plek erna. En gelukkig leef ik nog. Maar veel mensen ook niet.

Dit moet stoppen. Anno 2024 kan dit echt niet meer. Dus ik duim dat dit gaat leiden tot de beleidsverandering die zo hard nodig is.

14 november 20:25 op NPO2.



En hier gaat het nog met ups en downs. Ik studeer, inmiddels het tweede jaar en ik vind het zo leuk. Ooit word ik die wetenschapper die ik vroeger al wilde worden. Stapje voor stapje.