Positief denken
Vanmorgen fietste ik naar school, toen ik een stoepje opmoest. Ik trok mijn stuur op –tenminste, dat was de bedoeling- en hoorde een *ploep* geluidje. Het onmiskenbare geluidje van een rubberhandvat dat los schiet van een metalen stuur. Meteen verloor ik door de kracht verplaatsing mijn evenwicht en zag de grond dichterbij komen. Ik probeerde in de bosjes te landen, die zagen er zachter uit dan de stenen, en dat lukte aardig. Tenminste. Mijn bovenlichaam lag in de bosjes, mijn fiets en benen lagen netjes op het stoepje. Broek gescheurd, fiets kapot en vieze kleren. Toch maar door naar school. Toen ik daar mijn knie bekeek zaten er 3 (bloedende) schaafwonden op. Maar het leuke is; ze vormen een smiley! Laat die cliniclowns maar in het circus, ik kijk wel naar m’n eigen smiley!
Moraal van dit verhaal: Zorg dat je handvatten goed vastzitten en ga niet op je plaat voor het schoolplein van een basisschool. Kleine kindjes zijn niet zo heel subtiel met wijzen en lachen!
Cheers,
Joint!
Joint, man, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende