Positiever de dagen ingaan

Het is een tijdje geleden dat ik hier wat op heb geschreven.
Er is inmiddels aardig wat gebeurd, en heb ik echt heel veel nagedacht over hoe ik me voelde en wat voor'n effect dat heeft op mij en op m'n zoon.
Dat ik daardoor wel meer actie probeer te ondernemen om relaties te onderhouden en hopelijk nieuwe aan te gaan, maar zo makkelijk is dat nog niet.
Het liefste wil ik niet blijven hangen in negativiteit, maar als het gaat om nieuwe contacten aan te halen, is dat zo makkelijk nog niet.
Je probeert dan interesse te tonen, en ze moeten ook maar net geïnteresseerd in jou zijn.
En ik ben al vrij gauw, dat als ik de energie/moeite niet terug krijg, ik het ook op geef.
Maar dat heeft vooral mee te maken met een oude vriendin, waarmee ik heel lang bevriend was en onze vriendschap erg achteruit ging de laatste jaren. Ik bleef maar appjes sturen dat ik haar graag wilde zien, en elke keer loze beloftes. Dat ik uiteindelijk met pijn in m'n hart een keuze moest maken, wilde ik elke teleurgesteld raken, of dan een leven leiden met een vriendin minder, maar wel de optie om gelukkiger te kunnen zijn. Nu zijn we dan nog wel bevriend, maar op een hele andere niveau dan dat we ooit waren geweest. Maar daarvoor heeft er zich ook aardig wat afgespeeld waardoor het nu zo is.

Maar ondanks dat, wil ik wel het positieve er uit halen.
Afgelopen weken had ik het er alleen maar over met mensen om me heen, dat ik graag gewoon een keer in de auto wil stappen en gewoon gaan rijden, naar een andere omgeving, andere mensen.
Soort van een uitje, uitwaaien, even uit je comfort zone.
Zo'n soortgelijk iets heb ik van 't weekend wel gedaan, en iemand verrast.
Ik ben blij dat ik dat heb gedaan, ik voel me goed en fijn.
Zou ik sowieso wel vaker moeten doen, er op uit gaan.
Hoeft niet per se om iemand te verrassen, al is het even een andere plek.
Al vind ik het wel fijner om dat met iemand te delen, dan in je eentje te gaan.
Maar je moet toch wat hé?

Aan het begin van deze pagina heb ik aangegeven dat ik veel heb nagedacht.
Ook over mezelf en m'n ex, en het belangrijkste m'n zoon.
Ik heb mezelf enorm laten meeslepen, in de loop van de jaren, wat er allemaal is gebeurd tussen mij en hem.
Dat bleef maar bij een strijd, dat wat echt belangrijk was, was ik een beetje uit het oog verloren.
Dingen te doen wat het beste is voor m'n zoon.
Ik weet zelf niet hoe het is om op te groeien met gescheiden ouders.
Maar van wat ik weet, is dat kinderen het zichzelf al de schuld geven dat papa en mama uit elkaar gaan.
En ik weet dat kinderen veel aanvoelen zonder dat je iets zegt.
Ik wil het beter doen voor hem, en positiever over zijn papa zijn, want het is zijn vader.
En m'n zoon verdient gewoon alle liefde van de wereld van mij en van z'n papa.
We moeten samen voor hem zorgen, al leven we gescheiden.
Dat kleine mannetje heeft pas geleden alweer een breuk moeten meemaken van z'n vader.
Hij heeft het al moeilijk genoeg op het moment.
Om dit af te gaan ronden, wil ik tegen iedereen zeggen die dit leest. "Verspreid positiviteit, wees lief voor een ander, maak een klein gebaar, zo help je elkaar."