Probleem..

Eindelijk heb ik me haar een beetje kunnen redden door een goede tip! Misschien dat ik er nog een klein stukje eraf knip maar daar denk ik nog wel 10x goed over na.

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik weer wat geschreven heb. Maar het is niet echt top gegaan op zaterdag na dan. Schoonzusje was jarig dus dat werd een grote Bbq, met als slot dat een goede vriendin van mij langs kwam omdat ze zin had in gezelligheid ^^. Zijn we meteen naar de stad gegaan uit geweest en veel gelachen!

Helaas is t drama weer begonnen. Geld.. Me moeder is afgekeurd omdat ze een of ander soort letsel in haar rug heeft opgelopen door een ongeluk en dus niet meer mag werken. Mijn vader daarin tegen is in maart ontslagen en sindsdien is hij ook al aan het zoeken. Alleen sinds vorige week donderdag was mijn vader aan het werk en vrijdag ook. En gister ochtend kon hij weer thuis zitten en verder zoeken omdat de baas hem niet gemotiveerd genoeg vond. (Ik bedoel als ik normaal kijk lijk ik chagrijnig en me pa dus ook. Daar kunnen wij niets aan doen! Ja de hele dag met een smile op onze gezicht lopen... Nee dat doet iedereen ofzo..)
Mijn vriend heeft wel werk. En ik natuurlijk weer niet. Hij had mij beloofd dat we na de zomer op vakantie gaan maar gister avond had ik er een andere gedachte over... Het plan was namelijk als eerste dat we een weekje samen met mijn schoonouders en schoonzusje op vakantie te gaan gezellig met z'n vijven. Helaas pindakaas voor mijn vriend en mij ging dat niet meer door omdat mijn vriend moet werken. Nja jammer dan.. En nou is dus het plan dat we na de zomer op vakantie gaan. Waarheen? Geen idee dat moesten we dan uitzoeken.

Alleen gisteravond viel er even een zware brok nadat ik een berichtje kreeg van mij vriend na een heel gesprek dat hij even in de knoop zit met een aantal dingen en dus niet weet hoe en wat. En ja hoor ik ga me natuurlijk weer zitten opvreten omdat ik weet dat er iets niet goed zit. Meestal heb ik weer iets gezegd of gedaan waardoor hij niet meer weet wie hij moet geloven. Alleen nu weet ik dus niet of het nou over mij gaat of over iets anders. Ik zit me helemaal op te eten en straks blijkt dus dat dat niet eens nodig was... "Ik kan dat niet zo even met iemand bespreken. Dit moet ik zelf doen om geen overhaaste beslissingen te nemen".
Nu word ik gewoon bang.. Bang dat ik hem kwijtraak en dat het wel aan mij ligt. Ik weet niet hoe ik me nu voelen moet. Wat moet ik zeggen? Moet ik naar hem toe? Doe ik wel dingen goed? Dat soort vragen spoken allemaal door mijn hoofd heen.

Ik weet echt dat ik niet zonder hem kan. Dat ik hem echt nodig heb. Ik ben echt nog zo gek dat ik mezelf van kant maak als het over zou gaan.. Wat moet ik nou