='(
Gelukkig komt hij vanavond voor het werken nog even langs. Ik hoop dat hij niet bij mij weggaat.. Dan laat ik mijn hoofd nergens meer zien alleen op een plek zonder zorgen. Ik weet dat dat slecht is om zulke gedachtes te hebben maar zonder hem ben ik nergens. Voel ik me niet speciaal, ben ik niks meer. Ik voel me nutteloos, kwaad, verdrietig alles wat je bij zo een pijn kan voelen. Ook al ben ik net een paar maanden 20 ik ben niks. Ja een persoon maar wel een persoon die uitgemaakt word voor psyco voor dikkiedik...
Ik wil daar gewoon van af. Ik weet nu dan nog van niks waar het over gaat. Ja een beslissing die hij moet nemen.. Maar alleen bij die zin maak ik mezelf al helemaal gek.. Ik zit dan nu wel op me kamer te huilen omdat ik me geen raad meer weet. Ik ben nu al gewoon kapot bij de gedachte als hij er wel een punt achter zet. Hij is echt de enige waar ik zoveel om geef. Maar nu weet ik het zelfs niet eens meer...
xKBM, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende