Puberale uitdagings-fases

Middelbare school is een plaats om de uitdagings-fase van pubers te ontwikkelen. Het is gewoon één grote speeltuin.
Zelfs ik, een (wat oudere) derdejaars, heb zin in lol trappen, leraren uitdagen en mijn grenzen opzoeken. Dit jaar toom ik me wel wat in waardoor ik een beetje opval tussen de rest, zodat ik daar mijn voordelen uit kan halen. Maar ik stel niet uit om ook eens de clown uit te hangen waarbij ik meestal de slappe lach krijg in de klas, de leraar zijn les even moet onderbreken en waardoor ik dan solliciteer naar een mooi uitzicht op de leuke kapstokken.
Ik weet wel altijd nét de grens te vinden waar ik niet overheen moet gaan, anders krijg ik een retourtje - of nog niet eens, maar gelijk een enkeltje - naar mijn afdelingsleider. Zo bont heb ik het dus nooit gemaakt.
Het is een kunst om leraren nét niet zover te krijgen om je naar de afdelingsleider te sturen. Als je ziet hoe vlug sommigen die grens bereiken met kleine dingen...
Een klasgenote werd het afgelopen schooljaar een paar keer in de week naar de afdelingsleider gestuurd omdat ze gewoon puberaal dwars lag. En dat alleen om een leraar te jennen. Zo ver zou ik het dus nooit laten komen.
Goede punten halen, opletten in de les, interesse tonen in de les (of leraar), je best doen, slimme vragen stellen, slimme antwoorden geven, beetje bijdehand doen en zoveel mogelijk slijmen doet wonderen. Dat zijn de medicijnen waarmee je een leraar voor je kan laten kruipen. Je kan op de tafel gaan zitten schijten terwijl de leraar met een grijns op zijn gezicht een tien voor je werkhouding noteert. Dat had ik dus de afgelopen twee schooljaren bij mijn leraar Nederlands. Ik had zo'n plezier in zijn lessen - wat ik zichtbaar liet merken - dat ik alles kon flikken wat ik wilde. Wat ook wel hielp was de humor. Ik heb dezelfde humor als hij en dus hadden we samen wel eens de grootste lol in de les terwijl niemand iets van onze slappe lach begreep. Ik genoot ervan. Dat is nu bij mijn nieuwe lerares Nederlands wel anders (zie verhaal 1: Middelbare school, stickers en kleurplaten). Ik vind het echt jammer dat ik hem dit jaar niet meer heb.
Eén troost: er zijn nog genoeg komende jaren waarin ik andere leraren en vele nieuwe kansen zal krijgen.