Raak.
"Niemand wil ‘gewoon’ dood, zomaar, omdat het kan. Als het in je hoofd zo’n hel is, zo angstig en zo zwart dat de zo gevreesde dood juist een verlossing lijkt, denk er dan eens aan hoe onhoudbaar dat moet zijn. Dat heeft niets te maken met een mindset, even doorzetten of 'gewoon' op de mooie dingen focussen. Het probleem is: die kún je niet meer zien, alsof je onder water wordt getrokken en niet meer boven kunt komen om adem te halen. Kijk iemand die depressief is eens echt in de ogen. Daar zit precies 0% aandachttrekkerij, het missen van doorzettingsvermogen of egoïsme. Daar zit een kolkende massa van angst en wanhoop.
...
En bovenal dit: als je helemaal niets snapt van zelfmoord, realiseer je hoe gezegend je dan bent. Hoe fijn het is dat jij elke dag het licht ziet, dat je de mooie kanten van het leven ervaart zonder daar moeite voor te doen. Dat je nog nooit met die andere kant van jezelf en het leven in aanraking bent gekomen. Daar is het namelijk heel, heel donker."
http://m.telegraaf.nl/vrouw/actueel/article/22970086/open-brief%3A-niemand-wil-zomaar-dood-over-de-zelfmoord-van-mijn-vader
Jaim, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende