Rapunzel
Alle dagen die ik heb, zit ik in mijn hoge torenkamer. Het is een kwestie van 2 wenteltrappen af om op de begane grond te komen. Maar iedere keer als ik daar sta, is er een ongemerkte kracht die mij weer trekt, weg, terug naar boven. Hoe graag ik ook wil mijn kamer te verlaten, ik faal bij iedere poging. Het is niet dat ik het niet probeer. Gisteren ben ik wederom afgewezen van een belangirjk deel van mijn leven. Goed, ik was 1 van de 7, maar is het nu zo moeilijk mij ook eens zoiets te gunnen? Blijkbaar wel.
Ik zit weer in mijn torenkamer, nog steeds moet ik eigenlijk zeggen. Het is zo verdomde moeilijk mijn jurk aan te trekken en de bewoonde wereld in te gaan. Het is niet dat ik niet sociaal ben, integendeel. Af en toe sta ik op het dak en bedenk ik hoe ik er het makkelijkste af kan springen zonder mezelf pijn te doen. Als de deur van mijn torenkamer geblokkeerd zou zijn, is mijn raam toch de enige kans? Mijn haren zullen nog een stukje moeten groeien om een echte Rapunzel te kunnen zijn, maar toch.
Zometeen zal ik weer op het dak gaan zitten, met een klein handboekje over psychologie. Mijn buurman zal verbaasd naar boven kijken (zit ze daar alweer?) en glimlachend zijn hand opsteken. De zon zal mijn gezicht niet bruinen; zelfs dat genoegen heb ik niet.
Vannacht zal ik het weer proberen.
Even weg,
om nooit meer terug te keren.
Ik zit weer in mijn torenkamer, nog steeds moet ik eigenlijk zeggen. Het is zo verdomde moeilijk mijn jurk aan te trekken en de bewoonde wereld in te gaan. Het is niet dat ik niet sociaal ben, integendeel. Af en toe sta ik op het dak en bedenk ik hoe ik er het makkelijkste af kan springen zonder mezelf pijn te doen. Als de deur van mijn torenkamer geblokkeerd zou zijn, is mijn raam toch de enige kans? Mijn haren zullen nog een stukje moeten groeien om een echte Rapunzel te kunnen zijn, maar toch.
Zometeen zal ik weer op het dak gaan zitten, met een klein handboekje over psychologie. Mijn buurman zal verbaasd naar boven kijken (zit ze daar alweer?) en glimlachend zijn hand opsteken. De zon zal mijn gezicht niet bruinen; zelfs dat genoegen heb ik niet.
Vannacht zal ik het weer proberen.
Even weg,
om nooit meer terug te keren.
03 jun 2006
- meld ongepast verhaal
-
Jean
zaterdag 03 juni 2006 11:11
verdrietig stukje
-
Sunniej
vrijdag 09 juni 2006 11:42
Dat is zeker een verdrietig stukje Jeananas...
Gaat dit over jezelf of is die weer een 'gedicht' zomaar geschreven?
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 mrt 2008 Mooi. ( 2 )
- O 06 mrt 2008 Döner Dream. ( 3 )
- O 06 mrt 2008 Jij en ik [2]
- O 27 feb 2008 Nota aan de man. ( 3 )
- O 21 feb 2008 Carrière als mislukte schrijfster.
- O 14 feb 2008 First Valentine ( 7 )
- O 07 feb 2008 75 jaar uit eten.
- O 06 feb 2008 Dichtje ( 1 )
- O 02 feb 2008 Relatieoverzicht in sms-taal. ( 10 )
- O 24 jan 2008 5 minuten verliefd? ( 5 )
- O 24 jan 2008 Was ik God maar. ( 1 )
- O 23 jan 2008 basisapparaat ( 4 )
- O 22 jan 2008 Chan! ( 3 )
- O 20 jan 2008 Snotkusje?
- O 17 jan 2008 Google! ( 7 )