reactie op mordi

ik ben opgegroeid met iets christelijks, niet zwaar of wat dan ook
ik ben alleen altijd open geweest voor de geesten de demonen en andere spirituelen

ik heb daar veel van geleerd doormiddel van dromen en psychoses, dag dromen en alle info die mij is toe geworpen en dat vergelijkend toepassend en doorgrondend in het dagelijkse
maar dat wat voor mij dagelijks is is voor andere een mix van fantasie en realiteit, waar mijn fantasie een inkomstenbron is van gevoel en kennis

ik ben gewoon critisch, pak alles op het woord
als zij zeggen gods lam, dan zeg ik shoarma
als zij zeggen bloed van christus, zeg ik vampier
als men zegt dat mohammed een profeet was, dan kan ik zeggen dat hij de koran niet geschreven heeft en niet heeft kunen controleren
want iedereen weet dat het criteria van de profeet is dat hij niet geletterd is
of weet niet iedereen dat?
de bijbel een compilatie van verhalen mond op mond, dus der halve ongeloof waardig en geen bewijs of relevant, geloof komt van binnen
wij zijn in gods evenbeeld geschapen zo zegt men
als ik daar in geloof (wat dan nog de vraag is) dan kan ik dus zonder lezen en schrijven god vinden en zo alles doorgronden
en overal een logische en duidelijke verklaring voor vinden
voor mezelf, en die verkondigen als zijnde mijn mening
niets afdoende aan mijn toon die belerend is omdat er weinig tot geen tegen wicht komt
uit de vier hoeken die confusius mij leerde
niet uit de vier overige circels (bollen) uit het werk van musashi
of de duidelijkheid van de zen van bassui
er komt weinig tot geen geloof waardige tegenspraak
dus lijkt het als of ik claim
maar ik leer iedere dag
maar niet uit boeken die mij vertellen hoe het is, maar die mij vertellen hoe ik anders kan kijken
nietzsche die mij leerde dat goed en kwaad niet anders zijn dan meningen
zo fragiel en wispelturig als de emoties van de mens
plato die mij leerde
dat als je filosoof bent je niet hoeft te leren in traditionele zin maar het bent en er niet onderuit kan komen
zo genoemd door jouw als de melancholische manisch depressieve
zij die kijken door andere brillen
ik kan niet claimen dat te zijn
maar ik kan me wel daar toe zetten dat te benaderen
waar ik het tegen alle waarschijnlijkheid ook wordt of al was

mijn gods beeld
het massale geloof in een god de opeen hoping van energie in een woord alom geloofd
creert een entiteit
als in een oersoep energie en materie een eerste leven creeerde

ik weet niet alles ik maak slechts dingen duidelijk en tracht ze water dicht te maken
zodat ik weet dat ik iets met redelijke zekerheid kan zeggen
en tot op heden is er geen tegen wicht
slechts dubieuze twijfels die wel goed zijn maar niets afdoen aan het geen ik leef

weer een lang verhaal dingen zouden korter kunnen maar dan lijkt ik verwaand en niet oprecht
ik kan zeggen dat ik god ben en of toe geeigend heb
omdat iemand de last en verantwoording moet dragen voor al het leed dit woord en beeld heeft aangedaan

je kan me een gestoorde gek noemen
maar probeer mijn dingen eens te weerleggen

ik moest jammerlijk leren lezen en schrijven
ik heb me hevig verzet
ik heb me hevig verzet te praten
maar ik moest
om mijn moeder niet tot wanhoop te laten komen
dit klinkt niet als een realistisch beeld van een 4 jaarige
maar dit is werkelijk gebeurd

ik wil niets claimen dat ik iets ben anders dan een doorgedraaide 27 jarige die zich te veel verzonken heeft in materie die meeste boven het hoofd gaan en mij ook degelijk tot wanhoop brengen, maar altijd ben ik er uit gekomen
zonder me te vergrijpen aan iets anders dan mezelf
en ik weet dat ik het niet alleen kan en doe dat ook niet
maar zij die mij helpen door t leven te komen geloven in me en in mijn goede bedoelingen mijn oprechtheid

ik kan niks anders zeggen over mijn opvoeding
dan dat ik het stalletje belegerde met mijn speelgoed soldaatjes
een walging had bij kerst
en tot heel lang geen empathie voelde bij menselijk leed anders dan zij in mijn directe omgeving
ik van af mijn achtste politiek bezig was
en altijd koos voor gerechtigheid boven de makkelijke weg
ik ben altijd totalitair geweest
en ik heb er een hekel aan
maar dat is wat en wie ik ben, de kleine 4 jaarige die de wereld ziet als zijn speeltuin

hoe denk je dat ik me voel ?
klote
ellendig
want ik draag het leed van de wereld
en soms
dan ben ik ff gewetens loos als de 4 jarige
soms dan ben ik de gekwelde boedha die eerst duivel was
mijn geweten neemt te veel mee
door gelijkenissen en (waan??) beelden
er gaat geen dag voorbij zonder mezelf dood te wensen
omdat ik voel als of ik de wereld verkloot
mijn eerste gedachte aan de dood kwam op mijn 4e
en ever since i dream of suicide
i live suiside
because i can not put the hurt with my mother who so much cares and from whom i can barely feel the love, i have to think rationaly to feel her love
i have to see her cry before i understood/stand

ik kan doorgaan met een was lijst met dingen die allemaal naar mij wijzen
die allemaal doen als of ik enge monster ben
maar ik geloof het zelf niet
en wil dat niet, maar het is soms hard om het niet te geloven
omdat er niemand is die het kan weerleggen

dat is misschien mijn psychose
misschien mijn realiteit
maar boven al is het mijn pijn en opvoeding
omdat ik niet anders weet
en dit is normaal voor mij
omdat ik niet iemand anders ben dan ik ben en niet anders weet dan dit leven

normaal is maar een woord dat gebruikt wordt anderen in een hokje te plaatsen
(basis van macht)
want nog nooit is iedere hersen pan gescaned
nog nooit is er een algeheel bewijs geleverd dat de gekken gek zijn en de normalen normaal, omdat alleen de opvallende gevallen goed uit gelicht worden

sorry weet zo'n irritante betweterigheid

ik haat mezelf om zoveel te schrijven
ik haat het
omdat ik ook wel eens simpel wil zeggen
ik ben een man van 27 die een normaal leven heeft in vergelijk met anderen
maar dat kan niet, dat ben ik niet

sorry voor deze tirade van misschien wel idioterie
een toonbeeld van mijn gekte