Relatie gehad.

Ik heb dus een relatie gehad voor bijna 3 maanden, alles ging per-fect totdat ik absent was voor 7 weken..
We hielden echt veel van mekaar, maar toen ik 7 weken weg was, was ie een paar weken lang vreemd gegaan.. met een van m'n beste vrienden.
Vervolgens was het MIJN schuld dat het uit ging, omdat ik 7 weken weg was in een ander land.
Echt heel lullig allemaal. :l maar ben erg blij dat het nu uit is, dat ik met zó'n persoon een relatie gehad heb, vreselijk! Ben nu gelukkig weer vrij in het denken en doen van alles!
Natuurlijk was ik de eerste 1/2 weken erg verdrietig, maar ik liet het nooit merken, ik wist wel dat hij mij niet waard was, maar na alles wat we ooit samen meegemaakt hebben.. Kom ik op de 1ste werkdag, maakte hij het gelijk uit, zonder uitleg en alles, ik wist gelijk al wat er gaande was en ook met wie. :l
M'n beste vriend? Die lachte alleen om het feit dat ie met 'het vriendje van - heeft.' Ik ben nog nooit zo erg genaaid geweest! 'Best friend' vond het ook helemaal niet erg, echt vreselijk.
echt zo lullig, niet te geloven. 'Hij had het nog beloofd en al, ook dat hij mij nooit zal verlaten, omdat we perfect voor elkaar waren.' had z'n ouders ontmoet, een liedje waarvan we aan elkaar denken, iedereen wist van onze relatie af en vond het heel lief alles. Echt niet te geloven, ik was al zo bang voor deze zomervakantie. Hij vond mij eerst leuk, maar dacht dat hij nooit kans bij me zal maken, omdat ik nogal over-vrolijk ben, goed met iedereen kan communiceren, veel vrienden heb en 'knap ben'. Dus gaf hij het op en ging eerst achter m'n vriend aan die meer bij hem paste volgens hem, maar hem totaal niet leuk vond. Ik liet hem duidelijk merken dat ik hem wilde, maakte niet uit WIE er mee oneens was, ik vond hem leuk en hij mij ook, maakt niet uit hoe goed ik eruit zag etc en 'dat mijn status door hem ging verslechteren.' ik hield van hem, dus ik nam ook een relatie met hem. Toen het eenmaal uit was, zei hij: 'je bent te goed voor mij, je verdient iemand beter etc.' waarmee hij dus bedoelde dat z'n vriend, mijn beste vriend, dus 'gelijk' staat aan hem. -__-
Ik zie hem nog steeds elke dag, maar ik doe dan zoals gewoonlijk heel vrolijk tegen hem, hij groet me dan nogal verdrietig terug. (vind het niet gek, een persoon zoals ik moet je wel missen! hahahaha)
Als hij in dezelfde ruimte als ik is, dan voel ik zijn ogen naar me kijken, 99% is dat ook.
Al mijn vrienden zijn blij dat ik van hem af ben, dat híj míj zo behandelt heeft, men vindt dat ik veel knapper ben dan hem en 'hoe ik het in m'n hoofd kon halen om een relatie met hem aan te gaan.' tjaa, liefde maakt blind, hé!
Ik heb natuurlijk nog álles wat voor hem was, z'n allerliefste sms, foto's met hem, z'n accessoire en de souvenirs die ik voor hem gebracht had.
Het erge is, dit is m'n aller eerste échte liefde, geen 12-jarige kinder liefde etc, maar échte, een echte liefde.. die vreemd ging, wat een goed indruk geeft je dat, zeg.
Nu ik weer vrijgezel ben, ga ik er weer lekker op los! Natuurlijk, ik ken m'n grenzen heel goed, maar nu hij gelukkig m'n ex is, heeft hij niets meer voor het zeggen!