Voorheen was ik dol op kasteelromannetjes. Je kent ze wel. Arm, maar bloedmooi meisje wordt verliefd op man met ravenzwarte haren, sterke kaaklijn en fonkelende blauwe ogen. O, en een lijf als mister Universe.
Als ze elkaar voor het eerst zien, knettert de lucht van elektriciteit. En als ze elkaar aanraken schieten er vonken van hun vingers. Terwijl je dit leest weet je het al ; geen twijfel over waar dit eindigt. In bed.
Want zodra hij haar kust, werpt ze zich aan z'n bruin gebronsde borst. Iets wat voornamelijk komt doordat de speekseluitwisseling haar al ZO in extase brengt dat ze bijna door haar knieën zakt.
Ja..het is wat.
Vooral toen ik nog jong was, verslond ik deze boekjes. Met rode oortjes en ogen als schoteltjes las ik de soms tamelijk expliciete passages. Jeetje! Zou het er echt zo aan toegaan? Ik had nog nooit meegemaakt dat er vonken overvlogen bij het aanraken van de vingers van een jongen uit mijn klas.
Maar ja..dat was dan ook geen ridder met ravenzwarte haren en sexy blauwe ogen. En over zijn borstspieren had ik het dan helemaal maar niet. Nee, het ging nog lang niet meevallen om zo'n kerel te vinden.
Maar tot die tijd las ik gewoon door over mannen die de vrouwen uiterst voorzichtig ontmaagden, in verhalen die altijd met een happy end eindigden. Heerlijk toch?
Weer wat later had ik een periode dat ik in bed stiekem vooral de seks getinte stukken las en herlas.
Het zou me niets verbazen als die pagina's zichtbaar meer versleten waren dan de anderen.
Met blozende wangen en een glimlach om mijn mond viel ik dan in slaap. En zodoende droomde ik dan natuurlijk dat IK de vrouw was die werd veroverd door een stoere Viking. Ik zou me niet verzetten natuurlijk.
Zelfs overdag droomde ik nog verder. Smachtend naar de ridder op het witte paard.
Maar ridders waren zo verdomd dun gezaaid in die tijd. En Vikingen ook.
Ook vrij recent nam ik nog weleens zo'n romannetje ter hand. Meestal in de zomer, zittend in het zonnetje op mijn balkon. Gewoon omdat het makkelijk te verteren leesvoer is.
Maar ik weet nu gelukkig wel dat de manier waarop de liefde hier beschreven wordt zeker niet zaligmakend is.
Want nergens lees ik over een man die je 's ochtends naar zich toetrekt op het moment dat je iets verder weg wilde gaan liggen en slaperig ''Ga niet bij mij vandaan' zegt.
Nergens lees ik dat zo'n stoere vent haar voeten warmt als ze steenkoud zijn.
En al helemaal nergens lees ik dat ze ooit een gesprek voeren waarin hij dingen zegt die haar doen nadenken.
Duizend maal liever heb ik een kerel die zulke dingen doet, dan ééntje die me om de haverklap met bruut geweld op het bed smijt om vervolgens zo hard te kussen dat mijn lippen ervan kneuzen en ik mijn mond verplicht wordt open te doen zodat hij zijn tong...nou ja. Je begrijpt het wel.
Misschien moet ik ooit een boek schrijven over hoe het werkelijk kan zijn. Als ik 65 ben of zo.