Roadtrip en Lego

Mensen weten inmiddels wel dat ik best wel een liefde voor Lego heb. Eén Lego-thema staat bovenaan de lijst: Paradisa. Dit was een thema meer bedoeld voor de meisjes. Met bouwwerken gericht op strand en paarden en met ook een aantal roze en lichtgroene onderdelen. Een kleurvariant die alleen bij Paradisa en bij Belleville is verschenen. Later hebben we bij Lego Friends ook wel roze gehad, maar niet deze variant.

Kijk hier wat voorbeelden van Lego Paradisa:




En zie ook deze video erover:



Als kind al had ik wel wat sets hiervan. Mijn moeder en ik noemden deze Lego niet Paradisa, maar liefkozend ‘Roze Lego’. Ik had bijvoorbeeld de Villa, met een geweldige baseplate en grote ramen, en ik had een klein setje met daarin een veulentje. Dat veulentje, daar was ik helemaal gek op.

Zie dat setje hier:


Anyhow, als kind was ik hier al dol op. En gelukkig heb ik mijn Lego van vroeger nooit weggedaan, waardoor ik de Paradisa setjes nog steeds heb.

Overal waar we komen, op Legobeursen etc, houd ik de Paradisa sets in de gaten. Ze zijn nog steeds te koop, maar het blijft moeilijker. En langzaamaan heb ik mijn collectie uitgebreid. Sommige sets heb ik nu al een paar keer. Blij was ik, toen ik eindelijk een set kon kopen die ik als kind nooit had. En als ik op een beurs losse onderdelen vond, nam ik ze ook vaak mee.
Mijn vriend opperde al snel om een keer een heel Paradisa-thema te bouwen. De sets te gebruiken en aanvullend ook nog eigen bouwwerken in dezelfde stijl. Daar zijn die onderdelen altijd leuk voor.

Laatst zag ik via Marktplaats iemand die Paradisa aanbood. En niet zo’n beetje ook. Een flinke doos vol. Ik besloot te reageren, ook al heb ik weinig geld te besteden. De verkoper was enthousiast, ik eigenlijk ook en we spraken af dat ik de Lego zou komen halen. Het afgesproken bedrag was netjes. Er zat een set tussen waarvan ik wist: ik heb er meer voor betaald toen ik hem eerder wilde kopen, dus de deal is netjes en een keer niet zo absurd hoog door al die Lego handelaren.

We reden er gisteren heen. Helemaal aan de andere kant van het land. Twee uur rijden, voornamelijk snelweg. Lego bekeken, zag er goed uit, dus betaald en meegenomen. Toen begon de terugreis. En ik merkte al snel dat Google Maps me anders stuurde dan de heenweg. In plaats van de snelweg, werd ik naar een Autobaan gestuurd. Ik vond het prima, reed een stuk relaxter dan die snelweg met 5/6 banen.

En opeens zei ik: ‘volgens mij rijden we richting de Afsluitdijk’.
En jawel hoor. Daar gingen we. De Afsluitdijk op. Totaal geen straf. De zee zien, het IJsselmeer. Allemaal zeilbootjes. Ik vond het geweldig. Ik ben er nooit geweest, dus vond het echt bijzonder er wel een keer te zijn. En ik zei in de auto al: ‘waarschijnlijk rijden de meeste mensen hier en kijken ze niet eens meer naar de natuur’. Halverwege de Afsluitdijk was een mogelijkheid te stoppen. Er zou een restaurant zijn, dus we dachten: ‘waarom eten we niet hier? Dan rijden we na de spits verder en hebben we niet met drukte onderweg te maken.’

Helaas. Het restaurantje was al dicht. Maar we hebben wel een stukje kunnen wandelen langs de zee.





Daarna terug de auto in. Eigenlijk hadden we allebei al best honger inmiddels. Niet gek, want we hadden alleen ontbeten en verder alleen maar in de auto gezeten. We besloten ergens anders onderweg te eten, maar we kwamen niet direct iets tegen. Tot we eindelijk bij Zeewolde een bordje vonden die naar een restaurant wees. We besloten het bordje te volgen en kwamen uit op een grote parkeerplaats. Het was er ook nog eens best druk, wat we best opmerkelijk vonden.

Tot we er kwamen. We waren beland bij Hans & Grietje in Zeewolde. Een enorm pannenkoekenhuis met een supergrote speeltuin, volledig in het thema van Hans en Grietje. De speeltoestellen zagen er superleuk uit. Alles was zo sfeervol. We zijn er gaan eten – zo’n beetje als enige zonder kinderen – en het was echt een geweldige plek. Waarvan ik alleen maar kon zeggen: ‘Natuurlijk vinden wij weer zoiets.’
Kan me echt voorstellen dat dit een superleuke plek is om je kinderen mee naartoe te nemen.

Na ons eten zijn we lekker naar huis gegaan.




Eenmaal thuis besloot ik eens goed te kijken naar mijn Lego-aanwinst. Er zaten nog allemaal instructieboekjes in, dus ik begon die te bekijken. En al snel viel me er iets op… Veel boekjes zaten er niet één keer in, maar twee en soms zelfs drie keer. Huh? Betekende dit dat de sets er dubbel in zaten? Ik kon het me bijna niet voorstellen, omdat sommige ervan zo moeilijk te vinden zijn.

Maar naar nadere inspectie: jawel hoor. De sets lijken er vaker in te zitten. Zo zijn er twee sets met daarin het veulentje dat ik als kind zo leuk vond. Als kind had ik één van die sets.
Nu zat de grote set, de County Club, er twee keer in en de kleine set (die ik als kind ook al had) maar liefst 3 keer.

Ook zit er een set tussen, die ik nog niet had en echt nergens kon vinden. Op verkoopkanalen is hij slechts 4 keer te koop, gesealed en voor een bizar hoog bedrag. En nu heb ik hem gewoon.

Komende tijd proberen om alles in elkaar te zetten. Kijken of de sets ook volledig compleet zijn. Dat is natuurlijk altijd even afwachten, er kunnen hier en daar stukjes verdwenen zijn. Maar mogelijk kunnen we die goed aanvullen met blokjes die we al hebben. Wordt nog een uitdaging, alles zit door elkaar in 1 doos, dus wordt flink zoeken naar de juiste onderdelen. Extra lastig omdat je niet eens weet of het onderdeel dat je zoekt er in zit.

Al met al: ik ben superhappy met mijn aankoop en had ook nog eens een verrassend leuke terugreis. Hoewel ik eerst twijfelde of ik de Lego aankoop uberhaupt moest doen, weet ik nu dat het een goede investering was.


Meeste mensen investeren in bakstenen.
Ik in Legostenen. Lol.