Roddels
Gisteren had ik dus weer een ingeving. Ik wist zeker dat ik op mijn beige broek zou knoeien met het heerlijke patatje oorlog wat ik voorzichtig in de auto probeerde op te eten omdat het buiten gewoon te koud was. Uitermate voorzichtig concentreerde ik me bij elke hap die ik nam en checkte ik zorgvuldig de dikte van de klodder aan het patatje en de afstand die het nog moest overbruggen naar mijn mond zonder dat de zwaartekracht het onderweg zou winnen. Het was een spannende strijd en ik won!
Ik was door naar de volgende ronde en kreeg nu uiteraard een zwaardere beproeving te verduren. Het was mijn fricandel speciaal met curry, in een veel smaller bakje dan waar de patatten in hadden gezeten, (moeilijkheidsgraad 1), en een dikke snee over de gehele lengte van de del volgespoten met mayo en curry wat dus meer mogelijke lekpunten betekende, (moeilijkheidsgraad 2).
Sid naast mij al worstelend met zijn supersized kaassoufflé had met me te doen en zag mijn verbeten gezicht die het zo druk had met de antikloddersessie dat ik amper van mijn 'romantische' valentijnslunch kon genieten. "Hier" zei hij, terwijl hij een plastiek tasje van de achterbank griste en over mijn schoot spreidde. "Dan kan je tennminste rustig eten en maakt het niet uit als je knoeit". Ik was volmaakt gelukkig.
Totdat ik mijn bakje van de misselijkheid wegduwde en alle vettigheid afzwoer en kotsterugdringend het tasje van mijn schoot schoof. Een nattige plek bleef achter op mijn been. AAAAAAARGHHHH
(The Horrorrr !!! The Pain !!! ) (komt uit een film, kwenie welke)(schijnt goeie dramatische scene te zijn)...
In een fractie van een seconde draaiden we ons tegelijk om naar de achterbank waar het tasje vandaan kwam om vervolgens een lekker zakje spuityoghurt - achtergelaten door ons prinsesje - zijn laatste restje yoghurt uitspuwend op de achterbank aan te treffen. Er hing zelfs nog een beschuldigende sliert van tuutje tot bank dus het kon niet missen. Er had spuityoghurt aan de onderkant van het tasje gezeten. Sid reageerde quasi grappig: "Oh dáár heeft ze die yoghurt gelaten, ik was m al kwijt!" En mij stond het huilen natuurlijk nader dan het lachen. En mijn broek dan, bekommert niemand zich om mijn vlek! Ik moet nog naar kantoor. Hoe verklaar ik die wit opgedroogde vlek dan na de pauze, staat niemand daar bij stil, heeft niemand daar een handleiding voor?
En dan vragen mensen zich af hoe roddels ontstaan op de werkvloer.
Ik was door naar de volgende ronde en kreeg nu uiteraard een zwaardere beproeving te verduren. Het was mijn fricandel speciaal met curry, in een veel smaller bakje dan waar de patatten in hadden gezeten, (moeilijkheidsgraad 1), en een dikke snee over de gehele lengte van de del volgespoten met mayo en curry wat dus meer mogelijke lekpunten betekende, (moeilijkheidsgraad 2).
Sid naast mij al worstelend met zijn supersized kaassoufflé had met me te doen en zag mijn verbeten gezicht die het zo druk had met de antikloddersessie dat ik amper van mijn 'romantische' valentijnslunch kon genieten. "Hier" zei hij, terwijl hij een plastiek tasje van de achterbank griste en over mijn schoot spreidde. "Dan kan je tennminste rustig eten en maakt het niet uit als je knoeit". Ik was volmaakt gelukkig.
Totdat ik mijn bakje van de misselijkheid wegduwde en alle vettigheid afzwoer en kotsterugdringend het tasje van mijn schoot schoof. Een nattige plek bleef achter op mijn been. AAAAAAARGHHHH
(The Horrorrr !!! The Pain !!! ) (komt uit een film, kwenie welke)(schijnt goeie dramatische scene te zijn)...In een fractie van een seconde draaiden we ons tegelijk om naar de achterbank waar het tasje vandaan kwam om vervolgens een lekker zakje spuityoghurt - achtergelaten door ons prinsesje - zijn laatste restje yoghurt uitspuwend op de achterbank aan te treffen. Er hing zelfs nog een beschuldigende sliert van tuutje tot bank dus het kon niet missen. Er had spuityoghurt aan de onderkant van het tasje gezeten. Sid reageerde quasi grappig: "Oh dáár heeft ze die yoghurt gelaten, ik was m al kwijt!" En mij stond het huilen natuurlijk nader dan het lachen. En mijn broek dan, bekommert niemand zich om mijn vlek! Ik moet nog naar kantoor. Hoe verklaar ik die wit opgedroogde vlek dan na de pauze, staat niemand daar bij stil, heeft niemand daar een handleiding voor?
En dan vragen mensen zich af hoe roddels ontstaan op de werkvloer.
15 feb 2005 - bewerkt op 06 jun 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 feb 2003 Top 10
- O 19 feb 2003 More about me ... ( 2 )
- O 18 feb 2003 Mama
- O 16 feb 2003 Sunny Sunday ... ( 1 )
- O 10 feb 2003 7 maanden dik ( 2 )