Mama
Vandaag ben ik maar thuis. Pens was toch te zwaar om het bed uit te tillen en naar het werk te zeulen. Geeft niet, effe thuis is ook wel lekker. Ben al een beetje gewend aan de nieuwe opstelling. Het huis is nu echt een huis, Bouvrie style met de eettafel achter de eetbank en de bank gedurfd in het midden van de kamer. Ik ben nog van de oude stempel en schuif het liefst alles tegen de muur om maar zoveel mogelijk ruimte in het midden over te houden... maaja, met mijn meubelschuifgrage-vent is dat dus niet echt te door te duwen...
Ik heb geen flikker gedaan vandaag. Erg eigenlijk he. Zodra ik buk komt mn baby in opstand (:hee mam doe es normaal, ga es omhoog, you're 'pletting' me!). Hoe moet ik dit nog 2 weken tot mn verlof trekken? geen idee. Straks komt mn moeder op belly-inspection. Kan ze eindelijk de babykamer zien en de nieuwe eettafel, niet te vergeten de hele nieuwe opstelling.
Ze is zelf niet zo goed ter been en hangt aan een zware Prednisonkuur voor 53 weken. Dat is echt niet grappig. Je krijgt er een onwijs opgeblazen bek van, en of het zal helpen. God knows. Talking about the bastard; ik heb er heel veel moeite mee gehad dat het - ondanks haar toegewijde geloof en altijd goed en braaf geleefd te hebben, er voor anderen eerder was dan voor haarzelf en de beste moeder op aarde te zijn geweest - uitgerekend haar moet overkomen (ze is nog geen 50!)... Natuurlijk wens je het niemand toe maar het zou gewoon iets eerlijker zijn als het iemand overkwam die een slechter leven achter de rug heeft en meer op zn kerfstok had dan mijn mammie. Of ben ik nu gemeen?
Als ik eraan denk dat haar wat overkomt of dat de medicijnen niet aanslaan en wat er dan met Jocha (17) en Shanon (12) moet gebeuren, dan kan ik spontaan 2 uur zitten janken om niks. Omdat ik een Vis ben heb ik een mega groot inlevingsvermogen en kan ik me de meest vreselijke dingen zo eng gedetailleerd voorstellen dat je er naar van wordt, (begrafenissen bijvoorbeeld) maar dan echt tot in het extreme. Ik weet wat voor kleren ik aan zal hebben, ik weet wie er aanwezig zullen zijn, ik weet zelfs wie wat zal zeggen en hoe mijn broer en zus zich zullen voelen, en dat is niet echt leuk, want ook daar kan ik intens verdrietig om worden.
Misschien is dat ook wel de reden dat ik er niet lang over na hoefde te denken of dit wel de juiste tijd was om mijn baby te laten komen. Sid dacht er iets anders over omdat we midden in een verhuizing zaten en een zware verbouwing voor de boeg hadden. Maar als je het zo gaat bekijken is er nooit een goed moment voor en is er altijd wel wat... koop je geen huis, koop je wel een auto, is het geen auto, wil je wel net op vakantie. whatever...
Anyway, m'n moeder heeft dus allemaal spierziektes, Sclerodermie, Myositis, en Raynaud. Vraag me niet wat het allemaal is, het komt erop neer dat het weefsel tussen haar huid en haar spieren verstijft en daardoor keihard wordt. Risico is dat het haar organen op den duur zou kunnen afknellen. Ze moet rechtop slapen van het maagzuur en stikt af en toe omdat ze zich verslikt. Ze loopt met een rolator en buiten met een rolstoel, heeft thuis een speciale stoel met afstandbediening die helemaal rechtop kan zodat ze wordt geholpen met opstaan. Ze neemt haar rol als oma wel erg letterlijk denk ik dan...
Gelukkig gaan we er ontzettend goed mee om en maken er voornamelijk grapjes over en eigenlijk nu ik de film Signs heb gezien kan ik er denk ik wel een beetje beter mee omgaan. Goeie film vond ik dat trouwens. Ik vind het gaaf als een film je met zo een gevoel achterlaat dat je erover na wilt denken en misschien wel je hele mening over iets kan veranderen ondanks dat het maar-een-film was.
Ik heb geen zin meer om het erover te hebben trouwens. Ik ga chips zoeken en een beetje rusten. Sorry voor het abrupte einde.
* * * M A R Y L I D A * * *
Ik heb geen flikker gedaan vandaag. Erg eigenlijk he. Zodra ik buk komt mn baby in opstand (:hee mam doe es normaal, ga es omhoog, you're 'pletting' me!). Hoe moet ik dit nog 2 weken tot mn verlof trekken? geen idee. Straks komt mn moeder op belly-inspection. Kan ze eindelijk de babykamer zien en de nieuwe eettafel, niet te vergeten de hele nieuwe opstelling.
Ze is zelf niet zo goed ter been en hangt aan een zware Prednisonkuur voor 53 weken. Dat is echt niet grappig. Je krijgt er een onwijs opgeblazen bek van, en of het zal helpen. God knows. Talking about the bastard; ik heb er heel veel moeite mee gehad dat het - ondanks haar toegewijde geloof en altijd goed en braaf geleefd te hebben, er voor anderen eerder was dan voor haarzelf en de beste moeder op aarde te zijn geweest - uitgerekend haar moet overkomen (ze is nog geen 50!)... Natuurlijk wens je het niemand toe maar het zou gewoon iets eerlijker zijn als het iemand overkwam die een slechter leven achter de rug heeft en meer op zn kerfstok had dan mijn mammie. Of ben ik nu gemeen?
Als ik eraan denk dat haar wat overkomt of dat de medicijnen niet aanslaan en wat er dan met Jocha (17) en Shanon (12) moet gebeuren, dan kan ik spontaan 2 uur zitten janken om niks. Omdat ik een Vis ben heb ik een mega groot inlevingsvermogen en kan ik me de meest vreselijke dingen zo eng gedetailleerd voorstellen dat je er naar van wordt, (begrafenissen bijvoorbeeld) maar dan echt tot in het extreme. Ik weet wat voor kleren ik aan zal hebben, ik weet wie er aanwezig zullen zijn, ik weet zelfs wie wat zal zeggen en hoe mijn broer en zus zich zullen voelen, en dat is niet echt leuk, want ook daar kan ik intens verdrietig om worden.
Misschien is dat ook wel de reden dat ik er niet lang over na hoefde te denken of dit wel de juiste tijd was om mijn baby te laten komen. Sid dacht er iets anders over omdat we midden in een verhuizing zaten en een zware verbouwing voor de boeg hadden. Maar als je het zo gaat bekijken is er nooit een goed moment voor en is er altijd wel wat... koop je geen huis, koop je wel een auto, is het geen auto, wil je wel net op vakantie. whatever...
Anyway, m'n moeder heeft dus allemaal spierziektes, Sclerodermie, Myositis, en Raynaud. Vraag me niet wat het allemaal is, het komt erop neer dat het weefsel tussen haar huid en haar spieren verstijft en daardoor keihard wordt. Risico is dat het haar organen op den duur zou kunnen afknellen. Ze moet rechtop slapen van het maagzuur en stikt af en toe omdat ze zich verslikt. Ze loopt met een rolator en buiten met een rolstoel, heeft thuis een speciale stoel met afstandbediening die helemaal rechtop kan zodat ze wordt geholpen met opstaan. Ze neemt haar rol als oma wel erg letterlijk denk ik dan...
Gelukkig gaan we er ontzettend goed mee om en maken er voornamelijk grapjes over en eigenlijk nu ik de film Signs heb gezien kan ik er denk ik wel een beetje beter mee omgaan. Goeie film vond ik dat trouwens. Ik vind het gaaf als een film je met zo een gevoel achterlaat dat je erover na wilt denken en misschien wel je hele mening over iets kan veranderen ondanks dat het maar-een-film was.
Ik heb geen zin meer om het erover te hebben trouwens. Ik ga chips zoeken en een beetje rusten. Sorry voor het abrupte einde.
* * * M A R Y L I D A * * *
18 feb 2003
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 mei 2006 Bored.... ( 1 )
- O 11 mei 2006 Loveletters
- O 25 apr 2006 Strijken is niet bout !!!
- O 07 nov 2005 Couchkleven
- O 07 nov 2005 Bali Buit ( 1 )
- O 25 okt 2005 Bali verlossing ... ( 4 )
- O 05 okt 2005 Bali - Deel III ( 3 )
- O 29 sep 2005 Bali reactie ( 2 )
- O 28 sep 2005 Klachtenbrief ( 10 )
- O 07 apr 2005 Java ( 10 )
- O 06 apr 2005 10 jaar
- O 15 feb 2005 Roddels
- O 15 feb 2005 Columnx.nl
- O 09 feb 2005 PiPi's Paard ( 7 )
- O 09 feb 2005 Lift ( 1 )