Rotweek

Ik heb een rotweek gehad, en dan heb ik het eigenlijk niet eens over de afgelopen week, maar die week daarvoor.

Het begon met ziek zijn, Wouter die dan heel lekker voor me gekookt heeft en ik door die angina geen hap door mn vernauwde strotje kreeg..
Ik sta dan onder de douche met het idee dat ik wel eens flauw kan gaan vallen, maar ik hou me groot en sta uieindelijk lekker te douchen..2 minuten lang wel te verstaan, want net op het moment dat ik mn hoofd heb ingezeept, sta ik onder de ijskoude douche die met geen mogelijkheid weer warm word, dus ik met mn hormonen weer flink aan de jank (ik heb het niet zo op mn zwangerschapshormonen)
Die week was dé week dat ik nog 3 dagen ging werken en even afscheid kon nemen van al de kindjes op mn werk, maar dat ging dus ook niet door, dat afscheid was uiteindelijk gister, maar het was toch anders dan het hoorde voor mijn gevoel.

Ben ik een beetje aan het opknappen en krijg na 3 dagen niks te hebben gegeten weer wat door mn keel, krijg ik een zware vorm van zwangerschapsnestdrang, en ik zie elk stofje en pluisje op de grond liggen, wat ik dus voorheen nooit zag en waar ik mn moeder nogal eens raar voor aankeek als zij dat wel zag.
Ik irriteerde me zwaar aan alles wat niet op zn plek kon liggen, aan handdoekhaakjes die van de keuken kast afvielen, aan schoenen van Wouter die overal door de kamer lagen verspreid, aan het feit dat ik net had gestofzuigd en er 2 minuten later weer iets op de grond lag, en ja hoor...daar kwamen mijn hormonen weer om de hoek kijken en zat ik weer in tranen op de bank

Maar zondag liep mijn rotweek tot zn hoogtepunt, ik werd al chagerijnig wakker, met zo'n zwaar gevoel in mn maag, alsof ik weer ziek moest worden, niks wilde meewerken en ik begon bijna tegen Wouter te schelden.
Wouter moest kantinedienst draaien bij zn sportclub en ik ging weer naar mn ouders toe.
Daar aangekomen ging ik vrijwel meteen achter de computer en dus naar deze site, wat ik normaal gesproken niet meteen doe..
Ik las daar de 2 verhalen en toen viel eigenlijk alles op zn plaats...ik wist nu waarom ik me die dag zo rot voelde.
Die dag is eigenlijk ook een beetje als een waas aan me voorbij gegaan, en ik heb weer de nodige tranen verbruikt, al weet ik zeker dat dat niet door mn hormonen kwam, dat was de schrik en het ongeloof en ook een beetje mijn schuldgevoel tegenover haar, maar ik weet dat zij weet dat ik er (naast nog een heleboel mensen) altijd voor haar ben en haar altijd in alles zal steunen.
Ik ben heel blij dat ze er nog is om de tante te worden van mijn kindje