Ruzie

Voor de derde keer in een week tijd hebben we ruzie. Gaat lekker zo. Het begon met jouw stomme grapjes.
En nu hebben we ruzie omdat je geld van me wilt lenen, wat ik weiger. Ik kan het je niet eens lenen, ik heb het niet.

Ik haat het dat we zo met elkaar omgaan. Dat ik het gevoel krijg dat je denkt dat je alles van me kunt krijgen, alles bij me kunt maken en dat ik alles altijd voor jou opzij zet. Not.

Terwijl we niet eens verliefd op elkaar zijn. We hebben geen relatie, het is leuk. Of het was leuk, tot nu toe. Maar ik ben er inmiddels een beetje klaar mee dat je zo over me denkt, ik weet waar ik aan begon maar dit is ronduit oneerlijk en respectloos.

Ik zie in je ogen hoe je nog steeds van haar houdt. Ooit had ik gezworen nooit met jou iets aan te gaan zolang je van een ander hield.
En toch deed ik het. Ik ben mezelf langzaamaan kwijt geraakt. Je hebt me gelukkig gemaakt, maar ook enorm pijn gedaan.

Nu is het klaar. Even nog het lef vinden om jou dat te vertellen.