Save by the bell
Op de terug weg naar huis ben ik eens gaan denken. Hoe kan ik voorkomen dat ik weer in een diepe kuil val? Het antwoord op die vraag was niet zo heel moeilijk.
Aan de bel trekken bij de huisarts en je verhaal doen. Ik kwam er op de heen weg toch langs en heb dan ook een afspraak gemaakt binnen de praktijk bij een psycholoog die aangesloten is bij GGZ. Ik ben in het verleden al eens bij haar geweest om te praten en hun kunnen je ook doorsturen voor therapie. Helaas kan ik pas 12 augustus terecht.. de wachttijd voor therapie is minimaal drie maanden. Te lang als je het mij vraagt voor mensen die het direct dringend nodig hebben. Ik moet eerst mezelf tot die tijd zien te redden als dat lukt.
Nu vraag je je misschien wel af waarom ik dan wil praten met een psycholoog. Nou ik heb last van verlatingsangst en daardoor ontstaat stress. (in mijn vorige post lees je er iets meer over). Ik wil mijn verlatingsangst mét de daar bij horende stress op zijn minst onder de knie krijgen, want eerlijk rondom mijn relatie is het niet prettig. Ik doe het voor mezelf omdat ik niet weer een terug val wil krijgen net zoals vorig zomer. Gelukkig ben ik iemand die hulp durft te zoeken en open is naar een totaal onbekend iemand. Ik schaam me er ook niet voor, iedereen heeft wel iets toch?
ASIL, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende