Scars

Ik had het al moeten weten vanaf het moment dat ik je voor het eerst zag. Je was nog veel meer dan een droom. En daar stond het ineens voor mijn neus. Die kans zou iedereen grijpen, toch? En nu wil je me niet meer met rust laten. Jij en ik is verleden tijd, maar dat lijkt je niets te doen. Je achtervolgt me waar ik sta, waar ik ook ben, waar ik ook ga. Dat maakt mij zo klein en onzeker. Onze liefde was spanning, passie, vuur. Alles waar een mens van droomt. Maar nu, de passie is vergaan en het vuur is nu niets meer dan oude, vieze as. De spanning die is er nog steeds. Maar deze spanning is haat, walging en boosheid. Wegrennen heeft geen zin, want ik weet, vroeg of laat, ren jij mij achterna.

Who do you think you are? Run around, leaving scars.