Schemer
Ben er bij het verdwijnen van de nacht.
Ben er al voor het ochtendrood zich aandient.
Wil de aansteker zijn van je lach.
Wat dan voelt als herboren hoop.
Ken je angsten voor de nacht.
En betreur het als ik je lach weer zie verdwijnen.
Al kan ik niet kiezen,
tussen het daglicht en de duisternis van de nacht.
Laat me niet zijn als een verloren kus.
Maar laat me toe in de schemer van je geluk.
foxie, man, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende