Schrijven.
Ik zou willen schrijven, alles willen op schrijven wat er nu in me hoofd rond spookt.
Maar ik kan het niet, en ik durf het niet. Ben bang voor wat op het papier gaat staan.
Ik kan het naar zoveel jaar nog steeds niet onder ogen komen, wat stel ik mijn toch weer aan...
Waarvoor zou ik bang moeten zijn? waarvoor zou ik in angst moeten leven? Waarom heb ik verdriet?
Ik kan blijkbaar het verleden niet vergeten, en terug kijken doet pijn.
Maar waarom als het zoveel pijn doet, kijk ik steeds terug? waarom denk ik er steeds aan? En waarom krijg ik bepaalde dromen, waar ik niet eens over wil dromen?
Het zijn allemaal maar kleine dingen, maar al die tientallen kleine dingen maken mij kapot van binnen.
Het is zolang goed gegaan met mij, en nu ineens 'boem' val ik terug.
Ik wil niet op mama lijken, ik weet dat ik sterke dan mama ben. en ik zou nooit als mama worden!
Sorry broertje, maar iedere keer als jij mij verteld dat jij weg wil, ver weg van huis (van mama)...
Voel ik mij verdrietig van binnen. Want ik heb het gevoel dat ik jou in de steek laat.
Maar broertje, ik sta altijd voor je klaar, en zou je nooit in de steek laten ook al ben ik ver weg van jou!
Bijt nog even door het stof heen, ook jij vind je eigen huisje, boompje, beestje.
Ik wil nog zo veel meer schrijven, maar ik kan het niet...
nAomy,, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende