Schrijven challenge: week 10 dag 2 en 3

Gisteren niets geschreven op MD, omdat ik op weg was voor de intake van de astrologie opleiding en ik na afloop vooral aan het bellen ben geweest over de absurde situatie. De dag ervoor wel wat geschreven, maar dat was hooguit een paar zinnen. Ik ben vooral met andere belangrijke dingen bezig geweest: schrijven van een persbericht over mijn nieuwste boek, gebeld over de boekpresentatie met de organisatie, dingen doorgenomen met mijn uitgever over de presentatie. Dus ja, dan komt er van fictieschrijven weinig terecht.

Gisteren had ik in de ochtend dus die intake, samen met mijn vriend. En het was, zoals ik aangaf, echt een hele absurde ervaring. Meneer nam best een dominante houding aan. Ik moest als eerste in gesprek met hem. We wisten al dat we ieder apart gesprek met hem moesten hebben, maar ivm de locatie had ik gevraagd of die na elkaar kon. We hadden dus ook allebei wat te lezen mee. Ik keek nog even naar zijn boekencollectie in zijn werkkamer, terwijl de man thee aan regelen was en dat leek hij niet bepaald te waarderen. Vreemd, want je stalt ze zelf uit op de plek waar je met mogelijke studenten een gesprek hebt.

Tijdens de open dag had ik hem gevraagd of hij onze geboortehoroscoop bekijkt om te kijken of we binnen de groep passen. Hij reageerde toen met: ‘Nee, het is geen sollicitatiegesprek, dus dat doen we niet. Blabla.’
Vervolgens kwam hij binnen met mijn geboortehoroscoop uitgeprint. En daar stak al iets. Het is een stukje tegenstrijdigheid en oneerlijkheid waar ik niet zo van houd.

Anyhow, gesprek begon. Hij vroeg me waarom ik de opleiding wilde volgen. Dus ik vertelde dat ik er al een tijd mee bezig ben, dat ik het superinteressant vind en dat ik het geweldig vind om mensen in mijn omgeving echt te helpen. Hij begon vervolgens een heel verhaal. Dat veel mensen astrologie willen doen om een ander te helpen, maar dat het vooral een zoektocht is naar jezelf.
‘Ja als ik er hier een oud vrouwtje op straat valt, dan help ik haar natuurlijk,’ zei hij. En toen kwam er een heel verhaal over naar jezelf kijken. En ik raakte hem volledig kwijt. Het was wollige taal, en ik als taalspecialist, dacht alleen maar: ‘waarom haal je er een oud vrouwtje bij als je vooral een ander niet kan helpen?’ en: ‘waarom mag je een ander niet helpen als jij zelf een opleiding hebt opgericht voor astrologie. En dure readings geeft aan mensen?’
Ik zei dat allemaal niet, omdat ik niet bepaald mondig ben in zulke situaties.
Daarna vroeg hij me, waarom ik me niet had aangemeld voor het tweede jaar, als ik al zo veel kennis had opgedaan.
‘Oh?’ zei ik. ‘Ik wist niet dat dat kon.’ Vervolgens legde ik uit, dat ik best veel basis ken, maar ook het gevoel heb nog andere basisinformatie niet goed onder de knie te hebben.
Hij keek me aan. ‘Nee, dat klopt. Je kunt je ook niet aanmelden voor het tweede jaar,’ zei hij.
What. The. Fuck? Waarom wordt het dan gevraagd? Waarom ik me niet aanmeldde voor het tweede jaar? Omdat het geen optie was?

Mijn irritatie begon al langzaam te groeien. Toen begon hij over mijn website. Ik had die op mijn inschrijfformulier gezet, om te laten zien waar ik mee bezig ben. Ik dacht: dat kan leuk zijn als afstudeerproject, want tijdens de open dacht bleek dat afstudeerproject heel breed opgepakt kan worden en dat er zelfs iemand was die het met schilderijen deed.
Nou, die site werd dus totáál niet positief opgepakt door deze man. Volgens hem was er een hoop mis mee. En als klap op de vuurpijl zei hij: ‘Het is niet de bedoeling dat je ons lesmateriaal op je site gaat zetten. Er is namelijk zo iets als auteursrecht.’

Wait.. What?
Dit was een van de weinige momenten van het gesprek waar ik wel tegen hem in ging. Ik zei: ‘niet om het een of ander, maar ik ben tekstschrijver. Elke tekst is geschreven na superlange research. Ik vind auteursrecht extreem belangrijk en heb zelf te maken gehad met plagiaatkwesties, dus dat zou ik nooit doen.’
Er kwam geen reactie op.

Als laatste hadden we een gesprek over koppels die zich aanmelden. ‘Als een koppel zich aanmeldt, dan is het altijd zo dat een van de twee uiteindelijk gaat afhaken. Bijvoorbeeld omdat de relatie uitgaat, of omdat de ene er geen zin meer in heeft.’
Ik zei: ‘Nou, weet je, we wonen niet eens samen en hebben best wel ons eigen leven allebei. Als de ene na een jaar besluit niet door te gaan, dan kan de ander gewoon blijven gaan. Daarin saboteren we elkaar niet.’
Hij zei: ‘Ik heb hier heel veel ervaring mee.’
Juist, ja.

Als laatste liet ik hem een boek zien dat ik meegenomen had, wat ik kon lezen als mijn vriend in gesprek was. Een boek over astrologie.
‘O,’ zei hij. ‘Je kunt dus Engels lezen?’
‘Sterker nog,’ zeg ik. ‘Ik heb al mijn kennis van Engelse bronnen. Daardoor wist ik een tijdlang niet ens de Nederlandse termen voor een aantal dingen. Denk aan de north node.’
‘Tja,’ zei hij. ‘Jongeren gebruiken tegenwoordig altijd al veel Engelse termen.’

Huh? Jongeren? Ik ben bijna veertig! En het is niet een ‘hipdoenerij’. Het is letterlijk: ik las Engelse boeken, keek Engelse video’s en had geen idee van de Nederlandse benamingen.

Nou ja, mijn vriend was aan de beurt. En terwijl hij in gesprek was, dacht ik: ‘goh, dit voelde toch wel heel erg als een sollicitatiegesprek.’ Sterker nog: ik had heel sterk het gevoel dat ik dit niet moet doen. Ik bedacht al: ‘straks als we in de auto zitten ga ik eens peilen hoe mijn vriend er in staat.’ Het klonk namelijk best wel alsof ze een leuk gesprek hebben en ik verwachtte dat hij het heel anders ervoer als ik.
Niet dus. Tijd later ging de deur open. Ze kwamen naar buiten en de man zei: ‘Ik heb hem net het advies gegeven om de opleiding niet te volgen.’
Verder geen verklaring, niets. We werden weer naar buiten gezet. En nog voordat we het tuinpad af waren, had meneer de deur al dicht gedaan.

Ik zie astrologie als iets enorm persoonlijks. Zeker wanneer je naar iemands geboortehoroscoop hebt gekeken. Iemand vertrouwt jou, en daar moet je zorgvuldig mee omgaan. Ik vond deze man vooral heel onpersoonlijk reageren en ik kreeg daar een naar gevoel van.

Afijn. Ik ga me niet aanmelden voor deze opleiding. Al helemaal niet omdat ik thuis nog tot een andere ontdekking kwam. Zijn school is een ‘erkende opleiding’. Ik besloot eens de vereniging te bekijken die die erkenning geeft. Ergens dacht ik: misschien kom ik daar wel een leuke andere school tegen.
En wie staat daar met z’n kop als voorzitter tussen het bestuur? Juist, die man. Met andere woorden: ‘mijn opleiding is erkend. Dat stempel heb ik zelf gegeven’.
Wij van wc-eend. Eigen slager keurt zijn vlees. Etc.

De vereniging heeft trouwens in totaal vier erkende opleidingen. Drie ervan zijn in bezit van bestuursleden. In totaal hebben ze maar liefst 43 erkende astrologen die aangesloten zijn. Moet je wel geld voor betalen, natuurlijk. Zou mij niets verbazen als het studenten zijn van die ‘erkende opleiding’.

Men.
Betrouwbaar?
Allesbehalve. 43 astrologen is natuurlijk niets, als je kijkt naar heel Nederland.


Mijn website? Die blijft lekker bestaan. Dit hele gesprek heeft me zelfs gemotiveerd om er weer leven in te blazen. Door werk en focus op andere dingen deed ik er weinig mee, maar door de reactie van deze man krijg ik de indruk dat hij het vooral ziet als een bedreiging. Prima, dan zorg ik wel dat het een nog grotere bedreiging vormt.

En dan hoop ik, dat ik uiteindelijk, door kennis die ik zelf heb opgedaan, mensen kan gaan helpen. Niet omdat ik ‘erkend’ ben of ‘een diploma’ heb, maar omdat mensen meerwaarde zien in wat ik ze vertel. Omdat ze mij vertrouwen en omdat ik ze met respect behandel.
Dan is mijn weg misschien wat langer, maar wat maakt het uit?