scriptie - uni - toekomstplannen - weekendplannen

Sinds een paar maanden weet ik dat ik ADHD heb, ik heb medicatie en ik ben nu zoveel productiever en rustiger. Ik voel mij stabieler, mijn emoties vliegen niet meer alle kanten op.
Ik kan normaal nadenken, zonder dat ik telkens afgeleid word doordat mijn gedachtes alle kanten op vliegen. Ik ben niet meer uitgeput na een lange dag vol met mensen. Het leven is nu eigenlijk gewoon minder zwaar en ik voel mij prettiger. Ik ben blij dat ik eindelijk weet wat er met mij aan de hand is.
Ik vond mijzelf altijd best raar ten opzichte van anderen. Nu weet ik dat ik niet gewoon gek ben, maar dat een deel van mijn hersenen wat minder ontwikkeld is en wat stoffen tekort komt.

Momenteel ben ik druk bezig met mijn scriptie, ik heb net mijn plan van aanpak ingeleverd en moet nu wachten tot ik deze terugkrijg. Eindelijk even tijd voor mezelf en om mijn mydiary eens up te daten. Dat is ook al best lang geleden. Ik hoop dat ik een 'go' krijg voor mijn plan van aanpak, zodat ik snel bezig kan met het literatuuronderzoek.

Afgelopen maandag en dinsdag ben ik bij een vriendin op de UvA wezen kijken. Wat hoorcolleges gevolgd en ingezien wat ze precies allemaal moet doen op de universiteit. Het verbaasde me hoe makkelijk ik alles kon volgen en begreep. Het begint toch wel wat meer te kriebelen om een premaster te gaan doen.
Volgende week blijf ik bij een vriend van mij slapen in Nijmegen om op Radboud te kijken naar de master open avond. Eindelijk heb ik een klein beetje meer een plan voor volgend jaar. Ik zie mijzelf echt nog niet werken na mijn hbo.
Mijn droom is altijd al geweest om naar de universiteit te gaan. Toen ik op vwo zat was het vanzelfsprekend om Pedagogische Wetenschappen te gaan studeren. Destijds had ik achteraf gezien al veel last van mijn ADHD. Ik had nog geen diagnose. Ik dacht dat vwo te moeilijk voor mij was omdat ik zo chaotisch was en zoveel problemen had met vriendjes, vriendinnen. Die problemen waren destijds heel groot voor mij waardoor ik zoiets had van ik kan niet en een sociaal leven hebben en bezig zijn met school. Ik zat eind VWO 5 toen ik besloot om het volgende jaar naar Havo 5 te gaan. Mijn mentor probeerde mij nog tegen te houden, maar ik wilde gewoon rust in mijn hoofd. Jammer genoeg ben ik er afgelopen jaar pas achtergekomen dat ik ADHD heb. Anders was ik gewoon op VWO gebleven en direct naar de universiteit gegaan.

Soms loopt het leven gewoon zo en kun je met een omweg toch nog bereiken wat je zou willen.
Het plan is nu om volgend jaar samen te gaan wonen met mijn vriend in een appartementje. Dat betekend wel dat ik een uur moet reizen naar de universiteit. Ik zal weinig contacturen krijgen en ik ben geen feestbeest. Dus samen wonen met mijn vriend, in de buurt van familie en vrienden, zal prettiger voor mij zijn dan in een vreemde stad voor een kleine 2 jaar een bestaan op te bouwen. Tegen die tijd ben ik 23, dan lijkt het mij lastig om nieuwe vrienden te maken als ik ineens in een vreemde stad kom te wonen. Ik heb regelmaat nodig met mijn ADHD en dan is het fijn om een veilige haven te hebben, ver weg van de drukke studentenstad.
We gaan in een stad wonen die vrij centraal ligt bij vrienden en familie en waarbij de aansluiting naar de Universiteit goed is. Mijn vriend zijn studenten OV loopt af omdat hij een aantal keren is veranderd van opleiding. Daarom is het voor hem prettig als wij in de stad gaan wonen waar hij studeert. Plus de kosten zijn veel lager als wij samen gaan wonen, omdat we huursubsidie kunnen krijgen en de kosten delen.
Ik kan niet wachten, ben al druk op zoek naar leuke spulletjes op internet om over een klein half jaartje ons appartement mee te kunnen inrichten

Ik geniet de laatste tijd meer van het leven en vind het zo fijn dat ik mij stabieler voel door de medicatie. Vandaag en morgen ben ik nog lekker vrij en zaterdagochtend moet ik naar mijn bijbaantje toe. In de middag ga ik met mijn vriend naar zijn familie reizen en daar blijven we in het weekend op de camping. Ik zie er nu nog een beetje tegenop, omdat ik dan het hele weekend sociaal moet doen. En de laatste tijd heb ik gewoon weinig zin in de bar op zaterdagavond op die camping. Ik moet op zaterdagen om 6 uur al opstaan omdat ik vroeg begin op mijn werk en dan moet ik in de avond mee naar die bar, dan ben ik gewoon moe. Verder hele leuke mensen hoor, maar erg ons kent ons en het staat vaak in het teken van drankspelletjes spelen. Hier heb ik nooit zo'n behoefte aan en nu met de medicatie wil ik eigenlijk helemaal niet drinken. Gelukkig heeft mijn vriend vanaf het begin gezegd dat hij niet gaat drinken als ik niet ga drinken i.v.m. mijn medicatie. Dit geheel vrijwillig vanuit zichzelf. Hier ben ik stiekem best blij mee. Het is toch echt een lieverd.