Seksueel misbruik verhaal

Een jaar geleden was ik op msn met een vriend van me. Tijdens een gesprek heb ik het volgende verteld:

Uhm ik was 15, Marc 20. Hij was al een tijdje verliefd op me, maar ik durfde geen vriendje, omdat ik mezelf stom vond etc. Op gegeven moment waren we samen naar Amsterdam en toen vond ik hem wel cool en wou het toch maar proberen. Dus we waren allebei verliefd. Ikke in ieder geval. Hij ook wel denk ik. We kregen met elkaar.
Hij was al ontmaagd.
Ik voelde alsof uhm, ik met hem moest vrijen ofzo, omdat hij me anders stom vond dus ik deed soms dingen waar ik eigenlijk mee had moeten wachten. Dus dat is niet zijn fout maar de mijne.
Ook was het zo dat ik me eigenlijk niet 100% op me gemak voelde bij hem. En uhm, na 5 weken gingen we met elkaar naar bed en nu komt het....
Slik.... uhm. Niet huilen Ilse....
Uhm hij is best behoorlijk groot geschapen. Ik dacht dat het in het begin wel pijn doet, maar dat dat wel over gaat. En ik wist ook niet hoe die pijn zou voelen. Maar goed uhm. Ikke mega nerveus toen. Was er ook eigenlijk helemaal niet aan toe. En ik kon me ook niet ontspannen. Toen uhm, ging hij erin en ik flipte. Ik hield het niet meer. Zoveel pijn, echt niet normaal meer. Dus ik zei: “Wil je er alsjeblieft uit gaan?” Hij: “nee, hier moe je effe doorheen.” Ik dacht: “ Wat is dit??? Sodemieter op!” Het deed echt zon pijn.
Toen hij merkte dat het echt niet goed met me ging ging hij eruit. Ikke naar de wc, want het bloede veelte veel. Het hielt ook niet op met bloeden.
Toen ik terug kwam van de wc vroeg hij (stomme eikel dat ie is) of ik hem nog wel kon aftrekken, want hij wou graag klaarkomen.
ALSOF DAT HET ALLERBELANGRIJKSTE IS!
Klojo
Dus ik hem verbaast aftrekken… Zo van: “Tjee, wat een vreemd gedoe dit.” Ennuh… meteen daarna ging hij achter zijn computer zitten of zo. Liet mij gewoon alleen, en ik was zo verdrietig dat het was mislukt. Wat dacht hij nu wel niet van me??? En ik lag toen op bed een beetje te huilen
met mega veel pijn benee, en in me buik.
Het duurde iets van 2 maanden voordat ik een beetje was gewend aan de pijn. Dus na 2 maanden kon ie er eindelijk beetje inblijven zeg maar.
Gewoon het idee dat hij maar doorzeurde en zo. Dat is echt niet lief.
Hij wou steeds met me naar bed, maar ik durfde het niet, want vond die pijn niet leuk.
Ennuh, na een paar keer vroeg hij of ik hem wou pijpen.
Dat wou ik helemaal niet, want voelde me niet op me gemak met dat ding, laat staan in me mond, of vagina zeg maar.
Toen zei hij: “pijp maar gewoon. Je moet gewoon even wennen. Je vind het dan wel leuk.” Ikke toen dat ding in me mond, en omdat ie zo groot was, moest ik kokhalzen en zo. En ik werd best misselijk. En het voelde zo eng.
Tijdens de seks ging het er gewoon om dat ie maar klaar kwam volgens mij. Terwijl ik het veel belangrijker vind om samen bij elkaar te zijn en zo.
Ik heb ook liever dat Kelvin me bijvoorbeeld een uur lang masseert en zoent en streelt etc. En dan ik hem een uur. Dan dat hij me in 5 minuutjes laat klaar komen en ik hem ook in paar minuutjes.
Ennuh. Even denken. Uhm. Marc en ik hadden dus in totaal 10 maanden met elkaar, en al die maanden deed het zo’n pijn. En al die tijd heb ik me nooit op me gemak gevoeld geloof ik.
Het standje op zijn hondjes zeg maar. Dat wou Marc altijd graag. Wel gewoon in me vagina dan. Ik wou dat standje niet. Want ik wou hem gewoon kunnen zien en zo. En ik wou hem fijn vasthouden. En dan lag ik wel eens tijdens de seks op me rug en dan draaide die me gewoon om.... in dat standje dus. Terwijl ik al daarvoor had gezegd dat ik dat niet wou.
Dat was zo gemeen. Steeds iets opdringen. Ik haat hem zo. Het was gewoon nooit fijn voor mij denk ik. Vooral omdat ik me niet op me gemak voelde als we bezig waren.
En ik dacht dat het doorzeuren zo hoorde. Dat iedereen dat deed. Want het was de 1e jongen waarmee ik het deed. En ik wist ook niet hoe fijn seks was. Niet zozeer het lichamelijk gevoel. Maar ik dacht altijd dat die geestelijke band heel fijn was. Maar er bleek dus helemaal geen intieme band te zijn of zo tussen ons.
Maar uhm… Ook buiten bed was hij zo gemeen. Hij zat bijvoorbeeld op honkbal en speelde gitaar. Dat was het enige waar hij het over wou hebben. En hij zei dat hij mijn dingen, zwemmen en zo, allemaal maar stom vond en dan zei hij dat hij daar niet over wilde praten. Dat is echt stom.
Tjee hij was ook wel goed voor me toen ik die depressie kreeg.
Maar toch…
Het draaide volgens mij ook alleen maar om mijn borsten en zo. En niet om me innerlijk. Hij was denk ik alleen maar geïnteresseerd in mijn lichamelijke dingetjes waar hij opgewonden van werd/kon worden.
En als ik bij hem sliep gingen we altijd samen ontbijten. Ik dacht dan lekker gezellig samen aan tafel en zo. En soms pakte hij zijn lul dan zomaar en wou hij dat ik hem ging pijpen.... Zonder dat we van te voren zoende of zo. We zaten gewoon. Allebei wakker worden, beetje thee en koffie drinken, ikke eten en hij ook. En opeens zonder dat hij me eerst ging zoenen ofzo, deed hij zijn lul dan voor mijn mond.
En er zijn nog wel meer dingetjes die hij deed en ik niet leuk vond.
Ik zei steeds tegen hem dat ik dingen niet wou en toch kon hij het bereiken. Hij was zo verschrikkelijk dominant. Echt met alles.
Als we bijvoorbeeld uit gingen of een film wouden huren, dan zij ik wat ik wou en hij zij wat hij wou. En ik had dan zoiets van, dan gaan we eerst zijn film kijken, en een week later de mijne ofzo. Maar toch bereikte hij het dan dan we alleen maar deden wat hij wou.
Ik heb wel tegen verschillende persoontjes kleine dingetjes van dit verhaal verteld. Maar nog nooit echt zo uitgebreid als nu denk ik. En ik vertelde dan meestal alleen maar dat het pijn deed en dat het bloede, en niet dat hij doorzeurde ofzo, want ik twijfelde aan mezelf of ik dat zo zag, of dat het ook echt zo was. Ik dacht gewoon dat alles wat er gebeurde dat dat normaal was, en zo hoorde. Ook omdat hij voordat we met elkaar kregen zoveel moeite deed om met me te krijgen. Maar achteraf gezien was dat denk ik ook doorzeuren over dat hij me wou zien. En ik was daar niet zo happig op. Maar hij bleef maar volhouden ofzo.
Ik merkte ook wel na Marc met andere jongens dat het ook anders kon. En zelfs toen ik 13 was en met Michael, mijn allereerste echte vriendje, had, was het anders. En wat ik met hem deed voelde wel vertrouwd. (zoenen, strelen, vingeren en aftrekken) En dat deed ik alleen maar als ik het zelf wou.
Ik zag Marc nadat het uit was niet meer vaak. Maar ik wou (heel stom) wel weten hoe het met hem ging, maar hij belde nooit ofzo. Alleen een paar keer maar dan steeds als het met hem slecht ging. En dan kwam hij een keertje naar me toe. En toen ging ik hem troosten, want hij moest huilen. En daarna toen ging het weer goed met hem en dan belde hij me nooit meer. Dus ik was er denk ik alleen voor hem als het met hem slecht ging.
Elke keer als ik hem tijdens het uit gaan tegen kwam dan raakte ie me aan in me zij ofzo, of op me schouders. En dat vond ik zo naar en niet prettig en toen zei ik: “Marc, wil je dat niet meer doen?” Hij:”oke.” Volgende keer dat ik hem zag deed hij het weer....
Ik voel me aan ene kant zo stom dat ik alles maar toeliet enzo. Ook hield ik echt van hem.
Steeds als ik hem zie denk ik: klootzak etc.
En ik wil hem best wel slaan maar dat doe ik niet, want verder snapt niemand waarom ik hem sla. Dus vandaar.
Maar stel ik me aan?
Maak ik het erger dan dat het toen was.
Het voelt dat alles mijn fout is. Zo voelt het. Mijn hele leventje is
allemaal mijn schuld. Alles waarin ik ben mislukt zie ik als mijn eigen fout. Natuurlijk draag ik overal iets aan bij. Maar sommige dingen liggen niet alleen aan mij denk ik. Maar dat weet ik niet zeker. Marc was wel degene die mij (geestelijk en lichamelijk) pijn deed, maar ik was degene die het toe liet.
Toen ik met Marc had, kon ik me denk ik heel goed afsluiten voor die pijn. En nu komt het, als ik het allemaal van een afstandje bekijk, allemaal weer naar boven. Ik heb ook wel eens, als ik Kelvin pijp, dat ik dan aan Marc denk. Hoe eng ik dat vond. En dan word ik daar weer aan herinnerd. En dan moet ik echt weer even bedenken dat ik hier met Kelvin lig, en niet met die klootzak. En soms stop ik dan even bij Kelvin met pijpen, en dan ga ik tegen hem aanliggen. En dan houdt hij me heel fijn even vast. En dan ga ik later weer verder bij hem.
Toen ik heel even afgelopen Maart met Niels kreeg. Toen uhm. Nam hij heel veel initiatief. Hij was nog maagd. Maar leek totaal niet onzeker en onbekend met wat hij deed. Alleen met “de daad” merkte ik het. Maar Niels nam dus steeds initiatief om verder te gaan. En toen heb ik me weer afgesloten en dat allemaal toegelaten. Daarna werd ik ook wel emotioneel. En ik moest huilen. Maar ik zei tegen Niels dat dat kwam omdat ik hem lief vond. Dat was hij ook wel. Maar dat was dus niet de rede dat ik moest huilen. Alleen als ik met Kelvin aan het vrijen ben voel ik me heel erg op me gemak. Hij houd zoveel rekening met me. En ik ben na meer dan een jaar ook helemaal gewend aan zijn lichaam, en lul zeg maar.
Ik heb echt het idee dat ik bij iedere volgende relatie die ik krijg, altijd vast loop op dit punt. Alleen niet bij iemand die hetzelfde met mij omgaat als Kelvin. Kelvin en ik had denk ik precies hetzelfde ritme met waar we aan toe waren. En we konden ook overal over praten. Over wat ik en hij wel of niet wouden. Maar nu ga ik stoppen met schrijven, want ik ben verdrietig. Liefs Ilse.

Binnenkort komt er een verhaal met de gevolgen van het bovenstaande verhaal. Inmiddels is mijn relatie met Kelvin ook alweer bijna een jaartje voorbij en heb ik ondertussen weer het 1 en ander meegemaakt op seksueel gebied... (aangerand) So the story will continue knipoog
16 jul 2003 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ilsjuh
Ilsjuh, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende