Oké. Even er goed voor gaan zitten hoor, want het is een hele lap tekst die ik nu ga schrijven. Denk ik. Als je mijn vorige verhaaltjes heb gelezen, snap je denk wel waar het over gaat. (Of juist niet aangezien ik best wel van de hak op de tak spring.) Magoed.
Gistere avond dus. Dat meisje waar ik mijn vorige verhaaltje over schreef ( = Lesbisch ? = ) is dus langs gekomen. Vlak voordat ze kwam, kreeg ik nog een super lief smsje. Er stond in: 'Hey meisje. Ik ben ongeveer over 20 minuutjes bij je hoor ! Ik vind het eigelijk best heel erg eng. Jij ook ? Maar wat ik alvast ga zeggen, maak je niet teveel zorgen, over hoe of wat, want het gaat allemaal heus wel goed komen. Het word vast gezellig ! Liefs, kusjuh Zoë.' Woehoeeeeeeeeee en mn hart maakte 20 sprongetjes extra. Ze is echt ontzettend lief enzo. Magoed, toen werd ik dus echt nog nerveuzer dan ik al was. Man, (vrouw ? ) wat was ik nerveus. Maar wel gezonde spanningen hoor, dat wel. Mja toch ook wel super spannend allemaal. Want ja, ik had me er echt op verheugd, en nu was ze er dan ook echt bijna.
Na nog even de laatste zooi opgeruimd te hebben, in mn toch al niet zo grote woonkamertje, ging de bel. Vlug even de waterkoker aan klikken en naar de deur lopen. Ik zag haar al staan door de voordeur ruit, en kreeg spontaan zin om me om te keren. Waarom weet ik niet, maar ik denk dat ik echt de pan uit flipte van de nerveuziteit. Magoed, blij dat ik dat niet gedaan heb, dus ik deed de deur open. En daar stond ze. Kwijl kwijl. Ze zag er echt super mooi uit. En het rare, ze draagt bijna geen make-up. (Volgens mij alleen mascara, of ze moet het zo goed gecamoufleert hebben. ) Maar toch was ze ontzettend mooi. En dat zijn er niet veel hoor, zonder make-up. Neem nou mezelf bijvoorbeeld. Ik moet echt make-up op hebben, denk ik. Magoed, ik lul een beetje teveel onzin. Nou naar haar onderhand een kwartier aangestaard te hebben, voor mijn gevoel, zei ze: 'Laat je me nog binnen offuuh.' Hehe. Maar natuurlijk. Ik ben ook zo'n kluns ook zeg.
Wij dus naar binnen. Zij mij complimenteren over mijn nette kamer. Aangezien ik de vorige keren de boel, de boel heb gelaten. En me nu toch wel erg overdreven had uitgesloofd. Even de thee inschenken en op de bank neerploffen. Ja en nu ? Een beetje ongemakkelijk zat ik naast haar, maar zij scheen daar totaal geen last van te hebben. Tenminste, daar ga ik vanuit, aangezien ze dr voeten op de rand van de tafel neer parkeerde en lekker onderuit gezakt op de bank, naar de televisie keek. Ik had het echt niet meer. Want wat moest ik nou zeggen ? Of moest ik dr maar gewoon zoenen. Of ja, weet ik veel, tegen dr aan gaan zitten durfde ik ook niet. Dus dat was echt een zwaar dilemma.
En de reactie's op mijn vorige verhaaltje had ik echt wel in mn achterhoofd gehouden. Dat ik niet te hard van stapel moest lopen. En dat was ik dan ook echt niet van plan. Tenzij het anders loopt, dan is dat lekker jammer.
Magoed, ik vroeg wat ze wilde kijken. Een filmpje, of iets wat op tv kwam. Al maakte mij het niet zoveel uit, vond het toch ook wel fijn dat ze er gewoon was. Na even wat dingen te overwegen, en wat te hebben gelachen (wat mij al wat meer ontspannen maakte ) besloot ik er een dvd'tje in te knallen. (Never been kissed, een lekkere meiden film. Met Drew barrymore in de hoofdrol. ) Al moet ik toch wel toegeven, dat ik me er niet op kon concentreren. Bij de stukjes dat Zoë helemaal in een deuk lag, lachte ik maar wat geiterig mee. En de stukjes dat ze zat te 'aahh'-en en te 'oehh'-en besloot ik maar mee te doen. En dat was nog maar het eerste half uurtje.
Na dat half uur, kwam ze een beetje dichter tegen me aan zitten. En je wilt niet weten hoe mijn hart toen tekeer ging. Als het geluid van de film heel zacht was geweest, had ze vast en zeker mijn hart kunnen horen. Ja, zo erg was het echt. Nooit verwacht dat ik ZO nerveus zou blijven. En het stomme ervan; ik durfde me absoluut niet te bewegen, bang dat ze dan weer rechtop ging zitten, of van me zou schrikken ofzo. Terwijl dat vast wel mee was gevallen. Ze begon even daarna wat met mijn vingers te spelen, en toen kon ik me concentratie helemaal niet meer bij de film houden. Vanuit mijn oog hoeken haar de hele tijd in de gaten houdend. Man, wat een wijf. Echt hoor, ze maakte me helemaal gek. En dan niet in de geile zin van het woord, maar gewoon, die klote kriebels in mn buik, waar ik gewoon helemaal gek van werd. (En nu nog, helemaal als ik er aan terug denk. )
Weer een half uur later, gok ik, stond ze op en vroeg of ik de film even op pauze wilde zetten, want ze moest toch wel heel nodig plassen. Maar natuurlijk wil ik dat, koningin in gek maken. Dus die film op pauze, zij naar de wc. Ik snel de keuken in, om nog even wat te drinken te pakken. 'Wil je nog een kopje thee, of liever iets fris ?' Schreeuwde ik richting badkamer/wc. Maar dat schreeuwen was niet nodig, want ze stond alweer naast me. 'Doe maar wat fris.' Schreeuwde ze van een meter afstand. Waar ik natuurlijk van schrok, want ik had haar natuurlijk weer niet terug horen komen. Dus we lagen in een scheur van het lachen en ik liet nog bijna de glazen uit mijn handen vallen.
Magoed, toen gebeurde het. Datgeen, waar ik ZO enorm nerveus om was geweest. Ze kwam tegen me aan staan, over mijn schouder heen kijkend. Maar doordat ik zo trilde, kreeg ik de sinas niet fatsoenlijk het glas in, dus alles plonsde er overheen. Ik schaamde me eigelijk dood, maar deed net of er niks aan de hand was. Ze pakte de fles uit mijn hand en zette die op het aanrecht. Slik. Mn hart inmiddels in mijn keel voelend. Ik draaide me maar om, want ja, dat hoort er toch bij he. De hint was wel duidelijk. Maar voor ik erover na kon denken, wat of hoe ik me nu moest gaan gedragen, zoende ze me al. En alles om me heen leek te verdwijnen. Na een lange, heeeeeeeeeerlijke zoen, (waaaaaaaaah, sorry, het was echt geweldig) keek ze me aan. En dan die diep blauwe ogen, man, ik had het echt niet meer. En ook nu, had ik geen kans om na te denken, hoe ik moest kijken. (Zat mijn haar nog wel normaal ? Mijn make-up ? Wat zou zij nu denken ? Hoe moest ik nou gaan staan ? Waar liet ik mijn handen ? ) Het schoot wel door mn hoofd, maar ze pakte de glazen en keek me aan van; kom, gaan we weer film kijken. Pffoeehhh, prima. Dus wij weer op de bank neergeploft en de film weer aan.
Nu kwam ze helemaal tegen me aan liggen en ik voelde haar warme adem in mn nek. (Ow wat klinkt dit film-dramatisch, maar goed, het leek ook net of ik in een film zat. ) We hebben de hele avond tegen elkaar aangezeten, af en toe gezoend, de film toch nog redelijk gevolgd. En toen het rond 23.00 uur was, was het tijd om 'afscheid' te nemen. Want ze moest de volgende ochtend, (vandaag dus) weer vroeg op. (Ik heb woensdag nacht in de nachtdienst gewerkt, en moest dus eigelijk vandaag de hele dag werken, maar ik ben gevraagd door een collega, of ik wilde ruilen. Dus dat betekend dat ik dan vanavond een avond dienst draai. Van 4 tot 12. Prima, dus zodoende. ) Na nog een lange zoen bij de deur, bedankte ze me voor de super avond, en ik haar. En toen draaide ze zich om.
Ik deed de deur dicht, en zakte echt beduusd neer op de bank. Allemaal vragen door mijn hoofd spokend. Wat moet ik met dit gevoel ? Ben ik verliefd ? Zijn het echt vlinders ? Zag ik er wel normaal uit ? Wat vind ze van mij ?! Voelt ze hetzelfde als ik voor haar ? Als ik er al achter ben WAT ik daadwerkelijk voel. Is het gewoon de spanning, op een volgend afspraakje ? Of omdat ze me zoende ? Maar ik heb al vaker met meisjes gezoend, waarom was ik dan zo zenuwachtig ? Allemaal vragen die ik me nu nog steeds afvraag. Toen ik besloot mijn bed in te gaan, hoorde ik mijn telefoon piepen. Een smsje. Ik opende um en zag dat het van Zoë was. Mijn hart ging weer tekeer. Want wat zal er in staan ? Straks allemaal neerhalende dingen, of gewoon heel kortaf of weet ik niet wat. Maar ik maakte me druk om niks. Er stond in: 'Hey meisje. Ik weet niet of ik dit wel moet sturen, en terwijl ik het intik, vraag ik me ook echt af, of ik het wel ga sturen. Maar ik vond het echt ontzettend fijn met je. De zenuwen waren naar mijn idee onnodig geweest. Want ik voel me echt goed bij je. Ik hoop tot snel. Slaap lekker voor zo ! Liefs, kusjuh Zoë.'
Niet echt overdreven slijmerig ofzo, gewoon echt, puur, maar zo ontzettend lief ! Ik verbaasde me er zelfs wel even over eigelijk. Want had niet verwacht dat ik nou zo'n ontspannen indruk gaf, dat ze zich fijn zou voelen. Maar blijkbaar had ze het niet gemerkt. En ik had haar zenuwen ook niet opgemerkt. Dus ik stuurde terug: 'Hay hay. Ik ben blij dat je het toch gestuurd hebt. Want ik was bang dat ik je een opgelaten gevoel zou geven. Ik was ook ontiechelijk nerveus. En ben blij dat je bent geweest. Ik vond het ook heel fijn ! Ik hoop ook zeker dat ik je gauw weer een keertje zie. Jij ook slaap lekker ! Kusjess Rio.' Toch niet te opvallend onzeker enzo, toch ? Ik hoop van niet, want zo wil ik niet over komen geloof ik.
Hierna ben ik lekker mn bed in gestapt, en niet veel later, met een fijn gevoel in slaap gevallen.
Man, respect voor diegene die dit helemaal hebben uitgelezen hoor. Want ik heb me toch een groot verhaal getypt ! Voor mijn doen helemaal. Magoed, ik ga me even douchen en aankleden, want anders moet ik weer gaan haasten straks. Ik ben al zo'n 'op het laatste moment'-typetje.
Dus ik ga maar eens aanstalte maken. Bedankt voor het lezen in ieder geval weer.
Owh, lekker slim dan. In plaats van bewerken, het prullenbak ding knopje zeker ? ^^ Klinkt me bekend ja. Heb dat zelf ook wel eens gehad. Maar dan had ik het verhaal niet opgeslagen.
Verhalen als deze zijn niet zo moeilijk om uit te lezen. Ik krijg daar gewoon geen genoeg van. Je vraagt je af of je verliefd bent ??? Van wie wil jij nog een duidelijker antwoord dan die gierende zenuwen in je buik ?? Geniet ervan !
Dank jullie wel allemaal, voor de lieve reacties enzo !!
Meer verhalen volgen natuurlijk ! Leuk om te horen, dat ze makkelijk uit te lezen zijn. Aangezien ik zelf steeds het idee heb, het zo langdradig te doen. Maar het valt dus mee.