Sinterklaasfabel

Hoe scheef is nederland wel niet? Tenminste, de bevolking. In onze normen en waarden staat eigenlijk altijd op nummer 1: De waarheid vertellen, niet liegen. Zo wensen wij ook onze kinderen op te voeden. Met onze normen en waarden. Sommige normen en waarden, tja die zijn wel goed. Liefde, tolerantie en een dak boven je hoofd, dat gun je natuurlijk alle kinderen. Onze normen en waarden zijn kennelijk erg belangrijk.... of niet?

Zodra het November word vergeet iedereen zijn norm niet tegen iemand te liegen en eerlijk te zijn. Een ongeschoren man van minsten 400 jaar oud komt met een boot vol cadeautjes naar het natte Nederland, neemt zijn slaven leger mee en strooit met halfzachte pepernoten. Meteen heel Nederland op zijn knieeen, weg normen en waarden. 'Sinterklaas is een hele oude en lieve man die je cadeautjes geeft als je lief bent geweest.' zeggen ouders om de kindjes tegen deze tijd zoet te houden. 'Als je stout bent, ga je in de zak naar Spanje'.( Nou, doe mij maar een enkeltje Spanje, zeker met deze ijskoude noordwester (?) die over ons kikkerlandje raast.)

Lieve kinderen krijgen dus een presentje en stoute kinderen niet. Ok, klinkt best eerlijk. Maar zo eerlijk is het helemaal nog niet. Door dit aan iedereen die het wil horen te vertellen, is iedereen meteen ook verplicht om mee te doen. Natuurlijk, best wel sfeer scheppend al die pakjes, pieten en sinten in de winkel, maar niet iedereen KAN mee doen.
Gister stond ik even in een speelgoed winkel om wat dingen te kopen voor m'n suprise, toen een kindje met zijn moeder binnen kwam. Aan de kleding van het jongentje en de moeder was duidelijk te zien dat ze het niet zo breed hadden. Waarschijnlijk een alleenstaande moeder, met 1 maar misschien wel 2 of meer kinderen. Het kind liep met een grimas van oor tot oor naar een knalrode brandweer auto van playmobil, als het geen lego was. 'Oohhh! Die ga ik aan sinterklaas vragen! En die ook, en die!' Het kind kon zijn geluk niet op bij de gedachte dat hij dit allemaal zomaar en voor niets kreeg. Hij hoefde alleen maar een jaartje braaf te zijn. De moeder van het kind stond met een bedenkelijke blik op haar gezicht naar haar zoontje te kijken. Zij wist natuurlijk wel dat de Sint dit allemaal bij lange na niet kon betalen. Maar hoe moest ze dit aan haar zoontje gaan duidelijk maken? Hem uitleggen dat Sint niet bestaat zou de makkelijkste optie zijn, maar niet te beste. Het jongentje zou het namelijk meteen aan zijn klasgenootjes gaan vertellen, boze ouders tot gevolg. Niets zeggen en haar zoon gewoon niets geven, tja dat kon natuurlijk ook niet. Het kind vertellen dat de Sint niet langs kon komen dit jaar, omdat hij het zo druk had? Dat kan je ook niet maken natuurlijk. Het laatste wat je als moeder wilt is nogwel aan je eigen kind uitleggen dat mama geen geld heeft voor leuke dingen en ze al amper rond konden komen.

Ik heb nog even naar het kereltje staan kijken, heb me toen omgedraaid en ben zonder sint spullen de winkel uit gelopen. Mijn beslissing stond vast:

Geen Sint voor het vrolijke kereltje, geen Sint voor mij.

Cheers,

Joint.