Slaap je? .3
ZIJ.
Ik huilde, maar ik wilde niet dat jij me zou horen huilen. Achteraf heb ik er spijt van dat ik toch weg ben gegaan. Achteraf voel ik me schuldig en daarom vertel ik je dit. Ik huilde niet omdat ik geen hoop meer had of omdat ik zelfmedelijden had. Ik dacht dat ik je ooglid zag bewegen - heel kort - toen ik over je ogen sprak. Even had ik het gevoel dat ik je eindelijk weer aan kon kijken zoals vroeger, maar vervolgens besefte ik dat dit gewoon was wat ik wilde. Ik heb het me verbeeld; jij kunt je niet bewegen, ook al zou je dat zo graag willen. De tranen kwamen als een reflex. Zo'n grote hoop in een korte tijd overweldigde me, zeker omdat ik direct daarna besefte dat deze hoop ongegrond was.
Je armen liggen langs je lichaam als 2 grote, nutteloze rollen vlees. Je vond het ook fijn om zo te slapen, in deze houding. Soms was ik dan bang dat je dood was, omdat je lang je adem in kon houden. Ik legde voorzichtig mijn hand op je borst en je stelde me gerust. Je glimlachte naar me met die goddelijke, ietwat scheve lach van jou. Een lach die mijn hart verwarmde en alle onzekerheid wegnam.
Je bent van mij en niemand zal je nog afpakken. Ik ben van jou en ik zal je nooit verlaten. Vannacht slaap ik bij mijn ouders, omdat ze het al zo vaak gevraagd hebben. Morgenochtend ben ik terug en zal ik weer tegen je praten. Ik weet niet waarover, maar het voelt goed. Voel je het als ik je aanraak? Slaap wel.
Ik huilde, maar ik wilde niet dat jij me zou horen huilen. Achteraf heb ik er spijt van dat ik toch weg ben gegaan. Achteraf voel ik me schuldig en daarom vertel ik je dit. Ik huilde niet omdat ik geen hoop meer had of omdat ik zelfmedelijden had. Ik dacht dat ik je ooglid zag bewegen - heel kort - toen ik over je ogen sprak. Even had ik het gevoel dat ik je eindelijk weer aan kon kijken zoals vroeger, maar vervolgens besefte ik dat dit gewoon was wat ik wilde. Ik heb het me verbeeld; jij kunt je niet bewegen, ook al zou je dat zo graag willen. De tranen kwamen als een reflex. Zo'n grote hoop in een korte tijd overweldigde me, zeker omdat ik direct daarna besefte dat deze hoop ongegrond was.
Je armen liggen langs je lichaam als 2 grote, nutteloze rollen vlees. Je vond het ook fijn om zo te slapen, in deze houding. Soms was ik dan bang dat je dood was, omdat je lang je adem in kon houden. Ik legde voorzichtig mijn hand op je borst en je stelde me gerust. Je glimlachte naar me met die goddelijke, ietwat scheve lach van jou. Een lach die mijn hart verwarmde en alle onzekerheid wegnam.
Je bent van mij en niemand zal je nog afpakken. Ik ben van jou en ik zal je nooit verlaten. Vannacht slaap ik bij mijn ouders, omdat ze het al zo vaak gevraagd hebben. Morgenochtend ben ik terug en zal ik weer tegen je praten. Ik weet niet waarover, maar het voelt goed. Voel je het als ik je aanraak? Slaap wel.
16 sep 2006
- meld ongepast verhaal
-
*.Angel.*
zondag 17 september 2006 00:22
Je schrijft onwijs mooi, ik ga even je andere dingetjes ook lezen
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2017 Jongemeidenromanstijl
- O 23 jan 2017 Woordenliefde (2)
- O 28 aug 2016 Nickname ( 3 )
- O 29 aug 2011 Hoe en waarom ik ooit begon ( 1 )
- O 26 sep 2010 Rosenboom ( 2 )
- O 27 jun 2010 Generatie X. ( 2 )
- O 15 jun 2010 Het vmbo. ( 31 )
- O 13 dec 2009 Botsende deeltjes. ( 3 )
- O 06 dec 2009 De egoïstische schrijver ( 1 )
- O 19 mrt 2009 Omdat het moet. ( 2 )
- O 19 jan 2009 Mijn column! ( 4 )
- O 13 jan 2009 Tuinfeest (2) ( 2 )
- O 10 jan 2009 Ik droomde over je. ( 10 )
- O 24 dec 2008 Ik ben verliefd! ( 3 )
- O 27 okt 2008 R.i.p. ( 4 )