Sneeuw, mistletoe, A. en zo

Keek vannacht rond half 3 naar buiten en zag dat het sneeuwde...
Echte sneeuw, van die dikke, witachtige sneeuw...
Zou het soms komen, omdat ik al een hele week naar kerstnummers aan het luisteren ben?

Ik kan dus uren naar sneeuw kijken. De dwarrelende vlokjes die langzaamaan alles verbergen onder een mooi wit pak. Kijk er het liefst 's avonds/'s nachts naar. Dan gaat er een serene rust uit van sneeuw.
Zo onbedroven... zo puur...
De zee bij nacht heeft ook zo'n serene rust, vind ik.

Zo'n sereniteit zorgt ervoor, dat ik ga nadenken. Vooral (fijne/leuke) herinneringen ga ophalen. Vannacht gingen de herinneringen terug naar eind december 2004, naar het leren kennen van A. Heb ook de gespreksgeschiedenis van onze gesprekken teruggevonden...

(21-12-2004|03:03:37) A. - Contactpersoon is toegevoegd aan je contactlijst (toch handig die evenementenlogboeken van MSN )
Dat was de nacht waarin ik door A. werd toegevoegd op MSN.
De nacht daarna wist hij me heel goed te omschrijven (en dat na 1 MSN-gesprek van een uur), schatte hij op basis van mijn foto mijn leeftijd op 18 en anderhalf uur later kreeg ik voor het eerst zijn foto te zien... Wat een schatje...
Zo'n 12 uur later nodigde hij me uit om een kop koffie te komen drinken en vertelde hij daarna zijn echte naam (kende tot dan alleen zijn nickname).
Later die avond vertelde hij zijn 2e naam, kreeg ik zijn adres en de uitnodiging om zeker een keer langs te komen om wat te drinken.
Dat heeft hij geweten...
Dezelfde nacht nog naar hem toegereden en zijn we doorgereden naar Scheveningen voor een strandwandeling (altijd gedacht dat er nog wat dagen tussen zaten, maar de gespreksgeschiedenis laat wat anders zien).

En dan de mistletoe. Hij had op z'n werk gezegd, dat boven zijn deur een mistletoe hing. Genoeg vrouwen die wel een keer langs wilde komen om 'de mistletoe te bewonderen'. De werkelijkheid: geen mistletoe te bekennen.

Nu komt eind december er met een rotgang eraan. Het moment dat we elkaar bijna een jaar kennen. Wat is nou een jaar? Er zijn vriendschappen die véél langer duren. Toch voelt/is het voor ons redelijk bijzonder.
Vanaf het begin eigenlijk meteen close, de band heeft tot 2 keer toe het gekonkel van andere mensen overleefd, heb mensen zien komen én gaan, aan beide zijden zijn we opgenomen in de familie (hij bij de mijne, ik bij de zijne) enzovoort.
Terwijl we eigenlijk niet in vriendschap geloven...

Eens nadenken hoe we deze mijlpaal kunnen gaan vieren. In ieder geval ga ik op zoek naar een mistletoe. Dan heeft hij dit jaar er wel één.