Snijden enz. Weet wat je doet

Over Snijden/krassen

Lieve mensjes, ik raad je aan om te stoppen met krassen. Echt waar het is beter. Ik weet niet of ik hier goed aan doe om deze gedichten te plaatsen en ze zijn eigelijk ook nog wel persoonlijk maar ik hoop er mensen mee te kunnen helpen en ze kunnen laten inzien waar ze mee bezig zijn



--------------------------------------------------------------------------------


De drang
De drang om te krassen is zo immens groot,'t is de pijn die ik dan voelde waar ik zoveel van genoot.
'k Weet krassen is niet goed.Ach,had ik maar de moed om te stoppen daarmee.'t is zo moeilijk om te vechten degen die drang en te zeggen nee.Maar door te krassen ben IK het die mijn lichaam vernietig en maak andere mensen zo, verdrietig.'t zal wel beteren met de tijd.Want achteraf heb ik spijt.Dus zal ik er vanaf zou geraken.Dan zou ik andere afspraken maken.
Dan zeg ik oprecht en voldaan.Krassen...'k begin er nooit meer aan.



--------------------------------------------------------------------------------


elke dag weer
bloed stroomd langs mijn armen en benen
ooh wat doet dit goed
ik moet stoppen
maar het lukt niet
dan gebeurd er weer iets slechts
en dan zie ik mijn mesje
de drang word te groot
ik moet het voelen
dus snij ik maar weer
tot op een dag
ik voor de laatste keer hoef te snijden..



--------------------------------------------------------------------------------


Het verlangen naar lichamelijke pijn,
Het is pijn, maar voelt fijn,
mensen begrijpen niet wat je doet,
begrijpen niet waarom je het moet,
moet doen om je beter te voelen,
om je brandende hart even te laten koelen...

Laten koelen van alle wonden,
wonden met het verleden gebonden,
Pijn in je ziel, niet te genezen,
waarom mag er geen medicijn voor wezen?
Het enige medicijn is positief blijven,
maar wat is dat moeilijk,
als mensen naar je wijzen...

Je zien als een ziek persoon,
Al ben je eigenlijk heel gewoon,
net als ieder ander mens,
er blijft die ene wens,
die ene wens om je goed te voelen,
zodat je je hart niet meer moet koelen...

Je houd moet, jaar na jaar,
maar nooit, nooit is deze weg klaar,
aan zijn einde van het verdriet,
zo simpel ligt het niet,
de pijn blijf je voelen, overal,
altijd, waar je ook zijn zal zijn



--------------------------------------------------------------------------------




Ik ben zo moe, zo moedeloos,
maar slapen lukt me niet,
dus pak ik weer het mes, ook al
doe ik jou daarmee verdriet.

De pijn gloeit en streelt m'n lijf
kben van dat mes gaan houden,
maar jij zal blijven zeggen
dat ik het af moet bouwen.

Maar begrijp het dan, dat mes
is het enige wat ik nog ken,
het houdt me op de been en helpt
me herinneren aan wie ik ben

Ik weet hoe jij erover denkt,
en dat ik het op moet geven,
maar dat kan ik niet meer, meis,
want dat snijden is m'n leven...

Ik ben zo moe, zo moedeloos,
maar slapen lukt me niet,
dus pak ik weer het mes, ook al
doe ik jou daarmee verdriet.

De pijn gloeit en streelt m'n lijf
kben van dat mes gaan houden,
maar jij zal blijven zeggen
dat ik het af moet bouwen.

Maar begrijp het dan, dat mes
is het enige wat ik nog ken,
het houdt me op de been en helpt
me herinneren aan wie ik ben

Ik weet hoe jij erover denkt,
en dat ik het op moet geven,
maar dat kan ik niet meer, meis,
want dat snijden is m'n leven...



--------------------------------------------------------------------------------

Ik voel mijn huid opengaan,
de deur voor m'n verdriet staat open!
Er komt een overstroming
van rood bloed,
Mijn pijn stapt door de opening!
Het gevoel van druppels
die lang je lichaam weglope,
geven me tranen van
verdriet en blijdschap!
Deze gemend...
brengen dit hartscheurend moment weg,
weg naar het kerkhof
van woorden en daden...

---------------------------------------------------------------------------------

Blessed be,

me
19 jun 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van wicca_wijf
wicca_wijf, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende