Snik

Soms vraag ik me wel eens af wat ik nou precies van mezelf of van een relatie verwacht. Ik heb nu zo'n 6 dagen een 'relatie'. En het is met recht een relatie tussen haakjes. Ik weet werkelijk niet wat ik er mee aanmoet.

De afgelopen dagen onderdruk ik de behoefte om hem te negeren of hem geweldig te dumpen. Ik wil het proberen. Ik wil proberen om een echte relatie aan te gaan, inplaats van weg te vluchten en te leven met irrationele angsten.

Irrationele angsten om gekwetst te worden, irrationele angsten om hem te kwetsen. Ik gedraag me nu al niet als vriendin, gewoon omdat ik niet weet hoe. Waar is de handleiding waar in staat hoe je een vriendinnetje moet zijn? Staat daar ook in waarom ik niet van koosnaampjes houd?

Waarom ik niet het type ben dat graag in het openbaar knuffelig ben? Of ligt het aan hem? Is hij gewoon niet de ware?

Het helpt ook niet bepaald dat vrienden van me hem vreemd aankijken. Natuurlijk weet ik wat ik eerder over hem heb gezegd. En misschien zijn we ook niet het meest ideale koppel. Misschien heb ik ook mensen wel geshockeerd en misschien vinden andere mensen hem wel niet knap.

Ik weet zelf niet eens waar ik mee bezig ben. Ik ben ook maar alleen, terwijl iedereen elkaar heeft en misschien is dat egoïstisch. Misschien is dat ook de reden waarom ik bij hem ben. Maar ik wil gewoon mijn vrienden weer terug die ik zelf aan het wegjagen ben.

BLEGH.. Ik snap me mezelf niet meer.. Ben ik een egoïst die alleen een vriendje 'neemt' om niet alleen te zijn? Of vind ik hem echt leuk en ben ik in de war. Ik weet alleen wel dat ik niet zo'n achterlijke lafaard moet zijn en het met hem moet bespreken, wat we nou gaan doen..
25 mei 2005 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van papilion
papilion, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende