Snuffie.
Waarom droom ik altijd dat mijn cavia's door de spijlen van het hok sneaken en dat dan toevallig de deur openstaat en dat we dan de hele straat moeten gaan afzoeken maar ze niet terugvinden? Waarom droom ik überhaupt over deze wonderlijke beestjes die me eigenlijk totaal niet boeien?
Vroeger vond ik cavia's lief, want toen had ik een eigen! Hij heette Snuffie (like die 50% andere cavia's in Nederland) en hij was bruin met wit en best wel dik! We hadden ook nog een andere cavia, Robbedoes, maar die was van mijn zusje dus die was stom. Het waren allebei meisjes, maar Robbedoes had zin in seks, dus ging ze altijd bovenop Snuffie springen. Daarom was Robbedoes dus ook stom.
Maar ja, ik was op een avond op een feestje en toen ik thuiskwam was Snuffie bijna dood! Mijn mama zei dat ze op me had gewacht met doodgaan omdat ze mij ook lief vond. Dus ik ging Snuffie aaien en knuffelen, maar ik moest niet huilen. De volgende ochtend was Snuffie Snuffie niet meer, maar een stijf koud wezentje. Papa ging een kuiltje graven in de tuin en ik ging een mooie schelp halen van mijn kamer, waar ik met zwarte viltstift Snuffie op schreef.
Toen papa Snuffie ging begraven, wilde ik er niet bij zijn. Ik zat op de wc, maar ik moest niet huilen. Eigenlijk vond ik Snuffie alleen maar lief in mijn hoofd. Ik gaf haar en Robbedoes elke dag te eten, maar ik besteedde verder nooit echt aandacht aan ze. Ze waren er gewoon, in hun hok en in mijn hoofd. Snuffie is nu nog steeds in mijn hoofd, maar ook in de tuin. Snuffie is dood!
Don't blame me dat ik vanmorgen Alfred J. Kwak heb gekeken
Vroeger vond ik cavia's lief, want toen had ik een eigen! Hij heette Snuffie (like die 50% andere cavia's in Nederland) en hij was bruin met wit en best wel dik! We hadden ook nog een andere cavia, Robbedoes, maar die was van mijn zusje dus die was stom. Het waren allebei meisjes, maar Robbedoes had zin in seks, dus ging ze altijd bovenop Snuffie springen. Daarom was Robbedoes dus ook stom.
Maar ja, ik was op een avond op een feestje en toen ik thuiskwam was Snuffie bijna dood! Mijn mama zei dat ze op me had gewacht met doodgaan omdat ze mij ook lief vond. Dus ik ging Snuffie aaien en knuffelen, maar ik moest niet huilen. De volgende ochtend was Snuffie Snuffie niet meer, maar een stijf koud wezentje. Papa ging een kuiltje graven in de tuin en ik ging een mooie schelp halen van mijn kamer, waar ik met zwarte viltstift Snuffie op schreef.
Toen papa Snuffie ging begraven, wilde ik er niet bij zijn. Ik zat op de wc, maar ik moest niet huilen. Eigenlijk vond ik Snuffie alleen maar lief in mijn hoofd. Ik gaf haar en Robbedoes elke dag te eten, maar ik besteedde verder nooit echt aandacht aan ze. Ze waren er gewoon, in hun hok en in mijn hoofd. Snuffie is nu nog steeds in mijn hoofd, maar ook in de tuin. Snuffie is dood!
Don't blame me dat ik vanmorgen Alfred J. Kwak heb gekeken
05 mei 2007
- meld ongepast verhaal
-
*Now!* (opgeheven op 3-2-2011)
zaterdag 05 mei 2007 12:20
Gekkerd!
Zie je vanmiddag! x
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 aug 2017 Jongemeidenromanstijl
- O 23 jan 2017 Woordenliefde (2)
- O 28 aug 2016 Nickname ( 3 )
- O 29 aug 2011 Hoe en waarom ik ooit begon ( 1 )
- O 26 sep 2010 Rosenboom ( 2 )
- O 27 jun 2010 Generatie X. ( 2 )
- O 15 jun 2010 Het vmbo. ( 31 )
- O 13 dec 2009 Botsende deeltjes. ( 3 )
- O 06 dec 2009 De egoïstische schrijver ( 1 )
- O 19 mrt 2009 Omdat het moet. ( 2 )
- O 19 jan 2009 Mijn column! ( 4 )
- O 13 jan 2009 Tuinfeest (2) ( 2 )
- O 10 jan 2009 Ik droomde over je. ( 10 )
- O 24 dec 2008 Ik ben verliefd! ( 3 )
- O 27 okt 2008 R.i.p. ( 4 )