Snuffie.
Waarom droom ik altijd dat mijn cavia's door de spijlen van het hok sneaken en dat dan toevallig de deur openstaat en dat we dan de hele straat moeten gaan afzoeken maar ze niet terugvinden? Waarom droom ik überhaupt over deze wonderlijke beestjes die me eigenlijk totaal niet boeien?
Vroeger vond ik cavia's lief, want toen had ik een eigen! Hij heette Snuffie (like die 50% andere cavia's in Nederland) en hij was bruin met wit en best wel dik! We hadden ook nog een andere cavia, Robbedoes, maar die was van mijn zusje dus die was stom. Het waren allebei meisjes, maar Robbedoes had zin in seks, dus ging ze altijd bovenop Snuffie springen. Daarom was Robbedoes dus ook stom.
Maar ja, ik was op een avond op een feestje en toen ik thuiskwam was Snuffie bijna dood! Mijn mama zei dat ze op me had gewacht met doodgaan omdat ze mij ook lief vond. Dus ik ging Snuffie aaien en knuffelen, maar ik moest niet huilen. De volgende ochtend was Snuffie Snuffie niet meer, maar een stijf koud wezentje. Papa ging een kuiltje graven in de tuin en ik ging een mooie schelp halen van mijn kamer, waar ik met zwarte viltstift Snuffie op schreef.
Toen papa Snuffie ging begraven, wilde ik er niet bij zijn. Ik zat op de wc, maar ik moest niet huilen. Eigenlijk vond ik Snuffie alleen maar lief in mijn hoofd. Ik gaf haar en Robbedoes elke dag te eten, maar ik besteedde verder nooit echt aandacht aan ze. Ze waren er gewoon, in hun hok en in mijn hoofd. Snuffie is nu nog steeds in mijn hoofd, maar ook in de tuin. Snuffie is dood!
Don't blame me dat ik vanmorgen Alfred J. Kwak heb gekeken
Vroeger vond ik cavia's lief, want toen had ik een eigen! Hij heette Snuffie (like die 50% andere cavia's in Nederland) en hij was bruin met wit en best wel dik! We hadden ook nog een andere cavia, Robbedoes, maar die was van mijn zusje dus die was stom. Het waren allebei meisjes, maar Robbedoes had zin in seks, dus ging ze altijd bovenop Snuffie springen. Daarom was Robbedoes dus ook stom.
Maar ja, ik was op een avond op een feestje en toen ik thuiskwam was Snuffie bijna dood! Mijn mama zei dat ze op me had gewacht met doodgaan omdat ze mij ook lief vond. Dus ik ging Snuffie aaien en knuffelen, maar ik moest niet huilen. De volgende ochtend was Snuffie Snuffie niet meer, maar een stijf koud wezentje. Papa ging een kuiltje graven in de tuin en ik ging een mooie schelp halen van mijn kamer, waar ik met zwarte viltstift Snuffie op schreef.
Toen papa Snuffie ging begraven, wilde ik er niet bij zijn. Ik zat op de wc, maar ik moest niet huilen. Eigenlijk vond ik Snuffie alleen maar lief in mijn hoofd. Ik gaf haar en Robbedoes elke dag te eten, maar ik besteedde verder nooit echt aandacht aan ze. Ze waren er gewoon, in hun hok en in mijn hoofd. Snuffie is nu nog steeds in mijn hoofd, maar ook in de tuin. Snuffie is dood!
Don't blame me dat ik vanmorgen Alfred J. Kwak heb gekeken
05 mei 2007
- meld ongepast verhaal
-
*Now!* (opgeheven op 3-2-2011)
zaterdag 05 mei 2007 12:20
Gekkerd!
Zie je vanmiddag! x
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 jun 2006 Geef eens normaal antwoord ( 3 )
- O 21 jun 2006 Hoe verdomde moeilijk ( 2 )
- O 15 jun 2006 En toen zei het been: ( 2 )
- O 14 jun 2006 Baby's en een trap. ( 1 )
- O 12 jun 2006 Fikkie
- O 12 jun 2006 I'll die for you? ( 3 )
- O 08 jun 2006 Mug ( 12 )
- O 08 jun 2006 Denkdag ( 3 )
- O 07 jun 2006 Een ruwe diamant: mysterie
- O 03 jun 2006 Rapunzel ( 2 )
- O 02 jun 2006 Laatste kans... ( 1 )
- O 30 mei 2006 Losse vingers ( 4 )