Ik snap er echt even niks van..
Vandaag was mijn vriend bij me. Het was heel fijn, hij was blijven slapen en we hebben veel geknuffeld.
Toch besefte ik, dat ik hem niet de aandacht geef die hij mij wel geeft... Ik was moe, ontzettend moe.. en dan doe ik gewoon wat ik wil, waar ik zin in heb.. Ik interesseer me misschien minder in hem dan hij in mij.
Toch weet ik zeker dat ik van hem hou. Heel veel.
Om het nog vreemder te maken.. gebeurd er het volgende.
Als ik bij hem ben.. en ik lichamelijk contact met hem heb, zoals een knuffel, heb ik best de neiging om hem wat hardhandig vast te pakken. In het begin van onze relatie zette ik wel eens per ongeluk zuigzoenen wat hij niet echt leuk maar vooral onhandig vond. Nu weet ik dat maar ik vind het leuk om hem hiermee te pesten door te dreigen om er eentje te zetten... het liefste zou ik ze ook zetten.. van zuigzoenen ging het naar zachtjes bijten.. maar nu merk ik dat ik het fijn vind als ik hem kan bijten.. of hij mij.. als hij mij wat hard vast pakt.. knijpt..
Hij heeft hier zelf allemaal nog niks over gezegd maar ik ben nu op het punt dat ik denk..
hmm waar slaat mijn gedrag eigenlijk op? Ik vind dit raar.. met mijn vorige vriendje 5 jaar terug had ik dit totaal niet. Ik snap het niet... het is eigenlijk ook helemaal niet dat ik zo dominant wil zijn ofzo. Juist niet..
Maar waarom gedraag ik me dan zo? Waarom vind ik die pijn fijn?
Het is helemaal niet dat ik hem pijn gun, of dat ik denk dat hij het fijn vind. Het is ook niet dat ik bang ben dat hij me verlaat ofzo.. dat ik hem zou moeten claimen.. nee.
waarom kan ik niet gewoon normaal lief voor hem zijn?
waar ben ik bang voor?..
wat is dit?