soms

ik heb het gevoel dat ik soms word gebruikt.
Dat mensen achter de rug om domme dingen over me praten en face to face schijnheilig gaan doen.
Ook heb ik het gevoel dat niemand me begrijpt.
Mn vrienden willen me dan wel helpen maar niks helpt of ze zeggen dat ze je helpen maar dat het toch niet gebeurt..
Soms ben ik mn leven zat en kan ik er even niet meer tegen en dan wil ik even weg..
ik ga dan naar een plekje wat onbewoond is en dan schreeuw ik alles eruit.. Maar dan na een uurtje is alles weer terug ..

niks of niemand kan me helpen
ook sneed ik mezelf .. & heb ik wel een paar keer nagedacht over zelfmoordpleging.

ik voel dat ik door alles wel iets sterker ben geworden maar dan komen er weer nieuwe slechte dingen bij en dan kan ik het niet meer aan.

Ik vind/vond een jongen leuk.. hij was voor mij mn beste vriend, ik kon over alles praten. Toen vond hij me ook wel leuk dus spraken we een keer af. Dat was echt een geweldige dag, alleen die dag erna negeerde hij me en deed dat ik een onbekende was. ik viel weer neer. die dag daarna praatte hij met me en zei dat hij me niet leuk genoeg vond. en een dag erna vond hij alweer een ander leuk. En blijkbaar toen hij mij leuk vond ook nog 3 anderen.. Toen was ik kapot, i was broken. Ik trok het niet meer en sneed mezelf weer. Ik wist ervoor al dat hij best wel een playertje was maar daar keek ik doorheen en wilde hem toch wel een kans bij mij geven .. mja dat was dus niet een goede keus. Ik praat nog steeds elke dag wel met hem, en dan zeg ik: ik mis je.. En hij zegt dan: ik weet niet wat ik moet zeggen. Nja is wel goed mja dan denk ik oke ik ben niet belangrijk voor je en laat maar.

Gelukkig ga ik hem telkens minder leuk vinden en zijn we nog steeds goede vrienden.. maar niet meer zoals vooraf.

Ook werd ik veel gepest -
omdat ik raar liep ..
omdat ik anders was dan anderen..
en redenen die geen redenen zijn..

in groep 8 deed een jongen voor hoe ik liep en die avond besefte ik dat ik moest veranderen.
Nu loop ik alsnog een beetje anders maar het is beter dan ervoor.

Vorig jaar nog .. werd ik gepest door een jongen een halve klas van me.. Leraren en de meeste leerlingen zagen het niet. Mijn beste vriendinnen doen een andere opleiding dus die hadden het nooit door.
In een les duwde die jongen me op de grond. Sloeg me en trapte me. Ik schreeuwde dat hij moest stoppen, maar hij stopte niet.. De dag erna had ik training en een teamgenoot vroeg hoe ik aan die blauwe plekken kwam. Ik zei dat ik het niet wist en dat ik het raar vond hoe ze daar kwamen. Gelogen dus. een week nadat hij me had geslagen en had geschopt had hij geld uit mn portemonnee gejat. Dat boeide me niet echt het was maar geld.

Uiteindelijk wisten mijn beste vriendinnen het en wilden met de directeur van de school praten en ik moest ook een afspraak met hem maken. Paar keer daar heen geweest en hij vond dat mn ouders het ook moesten weten dus ik zo: nee doe dat nog maar niet. Dus daarna nog een keer gepraat en heb toch gezegt dat ze het mn ouders wel mochten zeggen.. Mn vader had een afspraak met de directeur gemaakt en ik moet papa alles uitleggen. Hij schrok en vond dat die jongen straf moest krijgen voor wat hij gedaan had. De directeur zou met de jongen praten maar uiteindelijk heeft hij het nog niet gedaan en de jongen twitterde me dat hij het geld zou terug geven en sorry face to face zou zeggen. Noooit gedaan.

achteraf vind ik het wel een kloote man die directeur, schijnheilig lopen zeggen dat hij een afspraak zou regelen en zeggen dat ik het geld terug zou krijgen en de jongen straf zou krijgen tegen mn vader.
Niks van dat is gebeurd.

En die jongen kan ook mooi de pot op.

Waarom ik zelf niet naar ze toe ben gestapt?
omdat ik geen gezeik aan me kop wil en gewoon verder wil. Ik wil niet dat die dingen in de weg gaan zitten.
Het gaat vanzelf wel over..

Mijn levensmotto is:
Never give up, believe and stay strong. If you feel sad, fake a smile and move on.