Soms zit het mee, soms zit het tegen...

Heb je dat ook wel eens.. Het feit dat je het idee hebt dat je voor anderen leeft?? Waarom je niet 'stoerder' voor jezelf op komt en er toch maar weer voor anderen bent. Voor anderen klaar staat terwijl je zelf ook niet lekker in je vel zit. Gewoon omdat je de rest niet wil en of kan laten vallen. Gewoon omdat het familie of hele belangrijke vrienden zijn. Die eigenlijk moeten begrijpen dat je ook tijd voor jezelf nodig hebt en er niet altijd voor anderen kan zijn. De meeste snappen dit ook wel behalve dat je er niet voor hun bent. Het gaat toch altijd om anderen, toch ???

Ik heb toch heel erg het gevoel dat ik weer eens weg wil. Net als vorig jaar een tijdje naar het buitenland. Je telefoon uit en als je iemand wilt spreken stuur je iedereen gewoon even een e-mailtje. Is er iemand on-line dan is het altijd leuk en als je wat van de wereld hier wilt weten dan kun je zelf bepalen wanneer je die berichten leest... Lekker hoor.... lekker zonnen, bruin worden, rustig nadenken en er voor niemand hoeven te zijn.

Maar ja, de realiteit leert dat dat voorlopig niet gaat. Soms moet je er dus voor anderen zijn. Mensen die ziek zijn en niet alleen verder kunnen. Die gewoon niet alles zelf kunnen doen. Iemand die de rest een beetje heeft laten vallen maar nee hoor, jij kan dat niet en zorgt dat je er toch weer elke dag staat. Zorgen dat de ander te eten krijgt enzo. Nou ja, en dat verdient diegene ook !!!

En zo gaan mijn dagen rustig voorbij maar gelukkig als ik thuis kom is er ook altijd iemand die naar mij luistert. Bij wie ik al mijn verhalen over 'die stomme mensen' kwijt kan. Die mij altijd weer aan het lachen krijgt en bij wie ik me altijd rustig kan voelen. Iemand die verder precies hetzelfde is als dat ik ben. Maar iemand die alles beter naast zich neer kan leggen.
Lieve * dank je wel dat je er altijd bent. Je bent het ultieme geluk !!!

-xxx- Kiki