Spijt
Ik liep over straat, terug van de boekhandel, met een gedichtenbundel in een tas. Op mijn pad liep ik terug langs een terras waar op de heenweg een groep meiden zat. Eén van hen had mij toen beloond met een lach, maar ik vervolgde mijn pad. Op de terugweg leek het alsof de groep er nog zat, op het terras. Ik liep voorbij want ik durfde niet te naderen. Opeens kreeg ik een inval: Als ik nu eens een gedicht voorlas! Maar ik was laf en volhardde mijn pas. Ik besefte later pas hoeveel spijt ik kreeg. Het was een leuke meid en wie weet hoe gezellig we het zouden hebben gehad!
Maar ach, ik zou toch geen geld hebben gehad voor een avondje stappen...
entropy, man, 56 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende