Spooktrein

Dit speelt zich enkele dagen terug af.

Het was een vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege, vroege morgen. En wat was ik moe zeg. Ik was zo moe als een luiaard met faalangst. Een uurtje of half 7. Ownee het was 6 uur 30. Is het zelfde, maar klinkt nog vroeger knipoog Maar dat maakt eigenlijk niets uit. Het gaat erom dat ik moe was, maar toch in de trein zat. En vaak als ik moe ben dan werkt alles maar half. Zo ook mijn denkvermogen. Ik ben geen wiskundig wonder maar de helft van een kwart van wat een normaal mens gebruikt is volgens mij niet echt veel.

Maar ik was dus moe, en staarde uit het raam. Er was geen flikker te zien. De wereld was grauw en somber. Of dat kwam gewoon door dat overdreven smerige raam. Het landschap raast voorbij. Ik luister hele relaxte muziek om rustig mee wakker te worden. Plots schrik ik van een geluid. Ik twijfel of het uit mijn ipod of uit mijn omgeving komt. Ik zet mijn Ipod even stil. De beats stoppen, de voetstappen gaan door. Ik kijk voor me, kijk achter me. (en wie hem heeft die mag mij pakken) Maar ik zie niemand lopen. Ik denk "het zal wel". En zet me ipod weer aan. Enkele minuutjes later hoor ik het weer. De cafeïne heeft ondertussen mijn fantasieorgaan bereikt. Waardoor deze de kracht lijkt te vinden om te functioneren. In mijn fantasie lopen er allemaal kaboutertjes over het dak van de trein. Gewoon om mij te mindfucken. Gelukkig ben ik bijna bij Heiloo, de overstap plaats. Ik neem mezelf voor om daar een 2e shot cafeïne te halen. Dan zal het wel beter gaan. Terwijl de trein het stationnetje bereikt. Loop ik naar de deuren. En dan zie ik ineens, het was een dubbeldekker.
19 jan 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van gooffather
gooffather, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende