sprookje

Ik heb het gevoel dat ik in een sprookje terecht ben gekomen
Deze zin las ik vandaag in de libelle van de vrouw naast me toen ik met de trein opweg was naar huis en het was een zin die bleef hangen… Ik leef nu ook in een sprookje… nou ja gedeeltelijk dan, Tussen mij en me vriendin gaat alles super goed dat is het geweldige deel van het sprookje. Ze is echt super lief, staat achter me en afgelopen zaterdag? (kan ook zondag zijn geweest) kwam ze met een super lieve brief en een chocolade letter aanzetten, echt lief en inmiddels hebben we morgen alweer 3 weken iets! En wat ons betreft duurt het nog wel heel wat langer


Aan de andere kant is er het feit wat gisteren gebeurde… Ik belde me “beste vriendin” van onderwijsassistent op omdat ik nu al een jaar haar achterna loop om contact te blijven houden maar ik krijg er weinig of geen respons op dus ik wou wel eens duidelijkheid… zegt ze doodleuk:


“nou ik heb er eigenlijk geen zin meer in, geen zin om energie en moeite in de vriendschap te steken, het gevoel is weg en ik zie de vriendschap niet meer zitten”


Tranen in me ogen brok in me keel, daar het nog even overgehad en toen maar opgehangen. Eenmaal opgehangen kwamen de tranen, en natuurlijk niemand aan wie ik het kwijt kon, niemand op msn, Marieke was werken tot 22.00 uur dus na Marieke te hebben gesmst heb ik een mailtje aan Nikki gestuurd gewoon omdat ik het even aan iemand kwijt moest… Toen ben ik naar beneden gegaan omdat ik echt behoefte had aan een knuffel dus heb met mama geknuffeld. Daarna weer naar boven gegaan en toen waren er wel een paar mensen online aan wie ik het kwijt kon dus daar nog mee gepraat en om 22.00 belde Marieke op (ze had ondertussen terug gesmst dat ze me zou bellen als ze thuis was) met de vraag of ze nog even langs mocht komen! Nou dat mocht ze natuurlijk wel dus toen ze er was hebben we in de deuropening geknuffeld en gepraat erover… van mama mochten we ook bekers kapot gaan gooien om de frustratie te uiten dus dat hebben we toen gedaan en dat luchtte stiekem toch wel op Marieke moest om 23.00 uur thuis zijn dus na haar uitgezwaaid te hebben nog even gecomputerd en daarna Ankie nog een sms gestuurd waarin stond: “ik wil je nog even zeggen dat je een bitch bent! Me zomaar aan de kant zetten, je hebt me diep gekwetst en je bent me vriendschap niet waard!” heel hard misschien maar het was wel terecht (vind ik)


Vandaag was het weer een gewone schooldag. Met de trein naar school geweest omdat me fiets nog steeds kapot is, kom ik op het station in Tilburg nog een oud klasgenootje tegen, toch gek dat wanneer iemand vraagt hoe het gaat en je hebt er een minder goede band mee je dan toch kunt zeggen dat het goed gaat terwijl het eigenlijk maar mwa en redelijk gaat hoe dan ook daar heel even mee gekletst toen naar een overvolle bus, op school me gruwelijk verveelt vooral bij de hyperactieve pinguïn leraar economie genaamd, al heb ik daar wel erg veel lol gehad om 16.00 eindelijk uit dus weer in een übervolle bus gestapt opweg naar het station nog een vechtpartij gezien en later in de trein kom ik weer een oud klasgenootje tegen echt heel toevallig…Toen ik thuis kwam had ik kei lief e-cardje van Marieke gehad en een mailtje van nikki dus dat fleurde de dag wel wat op

Vriendschap is een droom een pakketje schroot met een dun laagje chroom
Dit is eigenlijk de waarheid van het Ankie verhaal, want in me gedachtes was ze me beste vriendin wat een tegenvaller zeg gelukkig heb ik andere vrienden en vriendinnetjes die wel echt voor me klaar staan… en daar ben ik ze erg dankbaar voor!