stage perikelen

Na een half jaar stage te hebben gelopen in de kleuterklas heb ik vandaag afscheid genomen van de school, mijn collega's en stagebegeleidster en.. de kinderen. Werd helemaal platgeknuffeld en ik kreeg een berg tekeningen. En toen kwam het hoogtepunt voor de kinderen, ze hadden nog een klusje voor me. Ze waren wat kwijtgeraakt en dat moest ik zoeken dmv het spelletje warm/koud. De kinderen hadden de grootste schik en het was ook heel leuk. Kreeg een t-shirt dat door de kinderen volgetekend en geschreven was en een leuk werkboek voor activiteiten ed voor m'n opleiding.
En toen volgde het echte afscheid, de kinderen gingen naar huis en ik zag ze dus echt voor de laatste keer. Werd opnieuw geknuffeld, sommigen kwamen nog maar even terug, mag ik nog één knuffel juf? echt heel erg lief en heel bijzonder. Hartverwarmend ook, voelde me even heel speciaal...!

En vanmiddag meteen een kennismakingsgesprek op m'n nieuwe stage. Was echt superzenuwachtig, stond behoorlijk te shaken. S. was met me meegereden omdat ik zo ontzettend bang was dat ik zou verdwalen of de weg niet zou kunnen vinden. Eenmaal daar aangekomen was ik dus even heel opgelucht, tot de zenuwen opnieuw KEIHARD toesloegen, want nu was 't er op of eronder, zou ik hier stage gaan lopen, of zou het gesprek helemaal mis gaan?
Het ging neit mis, maar een goed gevoel had ik erna ook niet meer. Waar ik eerst zoveel zin had in deze nieuwe uitdaging, op een kinderdagverblijf, iets wat toch meer in de richting is van de kant die ik op wil, was er na het gesprek alleen nog maar angst. Angst om te gaan falen. Enorme bibbers om wie ik tegen was gekomen. Mijn nieuwe stagebegeleidster is een stuk minder, wat ik maar even simpel zal omschrijven als "zachtaardig" bij gebrek aan een beter woord dan wat ik tot dusver was tegengekomen. Ze was niet onvriendelijk, verre van gemeen, ook absoluut niet onbetrouwbaar. Mijn eerste indruk was juist heel erg goed. Zie het maar als dat haar "aura" goed voelde, dat het wel goed zat. Ze was juist heel eerlijk en direct, iets wat ik heel erg waardeer in mensen.
Mijn lippiercing moet wel uit tijdens stage, daar heb ik geen problemen mee. Maar het werd zó ontzettend benadrukt (ik citeer; 'als jij bereid bent om die piercing uit te doen en gemotiveerd bent, dan kan je maandag gewoon beginnen' dat ik het gevoel kreeg dat er van alles aan mij niet goed was. Ik bedoel, ik heb gewoon een beschaafd knopje, geen ringetje of puntje, gewoon een zilver balletje. Ja, af en toe doe ik er weleens een ander kleur balletje op, en ja, af en toe doe ik er ook wel eens een ringetje doorheen, maar nog nooit op mijn stage dagen. Gympen ziet ze ook liever niet, ook niet zo'n probleem, al draag ik héééééél graag sneakers. Maar goed, tot zover vond ik het allemaal nog niet zo'n probleem. Ik bedoel, dit zijn dingen die ik logisch vindt om me eventueel aan aan te passen. al vond ik dat van de gympen wel een klein beetje overdreven, het ziet er gewoon netjes uit als t niet van die afgetrapte dingen zijn.
Maar de manier waarop het uitgesproken werd, vond ik nogal.. alsof ik iemand ben die daar heel erg moeilijk over zou gaan doen.Ik bedoel, ik weet mijn plek, ik ben stagaire, bovendien ben ik niet de persoon om tegenover mijn "meerdere" in te gaan of een discussie te starten. Dan doe ik braaf wat mij gezegd word en laat ik mijn mening niet zo snel horen. Typisch gevalletje grote bek, klein hartje, want privé laat ik echt wel van me horen...
Zo waren er meer van die dingen. "Mijn personeel gaat altijd boven een stagaire" Snap ik, logisch, maar weer de manier waarop het benoemd werd zit me dwars. En zo kan ik nog wel meer noemen, maar het is me allemaal even teveel.

Ik zie er als een berg tegenop om maandag te beginnen. Om tien uur moet ik er zijn. Er werd me btw ook nog even goed duidelijk gemaakt dat "te laat komen niet getolereerd word" (weer die manier hea..). Waarop ik niet meer zo goed durfde aan te geven dat dat wel een punt is wat voor mij toch lastig is. Mijn afgelopen stage heb ik er een leerplan voor gemaakt en deze ook behaald, in mijn beoordeling werd ook benoemd dat ik daar heel goed mee bezig was geweest (enkele keer te laat geweest, maar dit goed uit kunnen leggen, meestal met een logische verklaring). Maar nu ben ik dus weer als de dood om te laat te komen en wordt de druk dus echt hoog...

Ik zie er echt een hele hoop...
beren op de weg..!