Steeds vaker

Steeds vaker gaan mijn gedachten terug naar je. Je verjaarda was een hel. Ik wilde je zo graag laten weten dat ik je nog niet vergeten ben. Soms vraag ik me af of het allemaal een uit de hand gelopen ruzie is geweest, dat mijn gevoelens gewoon teveel in de knoop zaten op dat moment, of dat ze oprecht waren. Zocht ik misschien naar oorzaken voor mijn slechte situatie en besloot ik jou daarvan te beschuldigen? Of, had je echt deels schuld?

Ik weet dat ik fout zat. Nogmaals sorry daarvoor, maar ik vraag me af of ik echt de enige was. Je hebt nergens spijt van gehad, geen moment en dat stak me toendertijd. Jij was echter ook degene die me nog en laatste mailtje stuurde met daarin de vraag of dit nou echt allemaal nodig was.

'Ik zit hier mooi wel te huilen hoor!' Schreeuwde je me toe, totaal onnodig, want dat had ik allang gehoord. Ik huilde niet, dat weigerde ik, er immers van overtuigd dat ik al te vaak mijn excuses aangeboden had en dat jij ook een stap moest nemen. 'Kan het je dan niets schelen?!!' Je weet dat ik niet praat, dat ik liever koppig zou blijven zwijgen en doen-alsof dan dat ik zou schreeuwen en je zou vertellen dat ik ook niet meer wist wat ik moest doen. Dat ik zomaar ineens op een tweesplitsing stond maar dat ik het liefst de vierde afslag zou nemen.

'Best, dan had ik blijkbaar iets anders in gdachten dan jij. Ik dacht dat alles veel meer betekende de afgelopen jaren, maar blijkbaar was ik daarin de enige.'
Je snapte niet dat ik geen waarde hecht aan een verleden als er geen toekomst in zit. Ik wilde je excuses, niet slechts de mijne. Maar... misschien was ik onredelijk?

Steeds vaker besef ik me dat het niet zo had mogen gaan. Dat het mijn schuld is dat het zo is afgelopen. Het deed pijn toen anderen het bevestigde, het was grotendeels mijn schuld, eigenlijk bijna volledig. Maar ik durf niet terug te schrijven.

Ik durf niet terug te kijken.
Ontkenning bevalt me beter.
Liever zwak dan sterk.

Je hebt alle recht om boos op me te zijn en ik wil niet overkomen alsof ik je alleen maar gebruik. Ik wil dat we gelijk zijn, elkaar waardig zijn. Maar op het moment gaat het niet. Ik ben niet goed genoeg. Steeds vaker voel ik me alleen, maar dan open ik je facebook pagina weer en lees ik over je leven. Dat doet me goed.

Je bent gelukkig nu.