Stemmen horen

Stel heeel eventjes dat ik heel misschien stemmen begon te horen na een hernieuwde spirituele zoektocht (eerst) met een vrouw die ooit heks is geweest maar nu "enkel" christelijk, daarna in mijn eentje, een imaginaire exposure-traject voor trauma's en maandenlange vrijwillige vereenzaming (om uit te zoeken hoeveel van mijn vriendschappen traumabonding zijn).

Stel dat, hè. Hypothetisch. Dat dat ergens in augustus 2024 is begonnen, wat mij helemaal overviel, waardoor ik heel kort overwoog dat het echte zelfstandige entiteiten waren en niet gewoon producten van een overspannen geest en door hun negativiteit doordraaide.

Stel heel hypothetisch dat ik allerlei manieren voor mezelf uitzocht om ermee om te gaan en het nu wel verdraagbaar is maar ik wel hoopte dat het inmiddels over zou zijn

Stel dat. Wat dan.

Ik accepteer mijn lot als ik deze of andere stemmen voor de rest van mijn leven zou horen.

Alleen vroeg ik mij af of iemand hier ervaring mee heeft met stemmen op laten houden.
Want ze zijn echt heel erg irritant hahaha
Echt mijn persoonlijke hel, allemaal ontzettend domme mensen die er vrede mee hebben dat ze dom zijn en mij maar pesten op een hele domme herhalende manier. Het zijn meer kleine muggenbeten en heel vermoeiend.

Net zoals domme, repetitieve mensen zonder zelfreflectie in het echte leven, heb ik wel empathie voor de mensen die deze stemmen "vertegenwoordigen" uit mijn pestverleden

Ze konden er niks aan doen dat ze waren zoals ze zijn en door de pijn die ze voelden hebben ze mij pijn gedaan

Maar wat zou het fijn zijn als ik ze niet meer zou horen, en ik wil niet al te snel opgeven met zoeken naar een manier om dat te doen.

Want anders dan vroeger, besef ik mij nu. Dat ik het niet verdien. En niet verantwoordelijk ben om hun pijn te verzachten door hen mij pijn te laten doen.

Hypothetisch, he.

knowthyself, vrouw, 30 jaar

• LilAngel vrijdag 28 maart 2025 15:34
  Hypothetisch, juist. Ook in dat geval zou hulp voor (trauma)verwerking hier op z’n plaats zijn, lijkt mij. Iets als imaginaire exposure, EMDR.. misschien ACT (klinkt mogelijk meer passend bij wat je beschrijft hoe je erin staat)?
  Succes en sterkte. Hypothetisch dan, hè.
• Acquario zaterdag 29 maart 2025 17:23
  Wat goed dat je hulp vraagt, op een manier die voor jou veilig voelt. Ik wil dat je weet dat ik je verhaal gelezen heb en met je meevoel. Niet vaak neem ik de tijd om uitgebreid te reageren, maar ik zie en voel je zoektocht, die zelfs spreekt uit je gebruikersnaam hier. Je komt over op mij als iemand die reflectief is, gevoelig en intelligent, en dapper genoeg om zichzelf onder ogen te komen. Tegelijkertijd worstel je om je te verhouden tot de rest van de wereld. Een persoon met een goed hart en pure intenties, maar die zich terugtrekt en zich geteisterd voelt door een innerlijke belevingswereld die vijandig kan voelen. Misschien begrijp ik het verkeerd, maar tussen de regels lijk ik ook een soort verdriet te voelen, omdat je je onbegrepen voelt in een wereld die onveilig kan voelen, terwijl jij het beste met iedereen voorhebt en juist zoekt naar harmonie en evenwicht. Zoals je zelf al zegt: je weet dat je dit niet verdient. Je verdient het om in harmonie te leven met jezelf, en in afstemming met je omgeving. In rust en in vrede. Een kans om aanwezig te zijn in het hier en nu, zonder die interne strijd.
  Na je verhaal gelezen te hebben zou ik je allerlei adviezen kunnen geven, maar ik ben geen psycholoog noch anderszins een therapeut; ik heb enkel mijn eigen ervaringen op zak, en sommige hebben raakvlakken met die van jou.
  Graag zou ik je willen meenemen in mijn ervaring, in de hoop dat je je door mij gezien en gehoord voelt, zodat je weet dat je niet alleen bent. Misschien herken je dingen, en andere dingen juist weer niet. Misschien wil je sommige dingen uitproberen die ik heb gedaan, en die voor mij voorgoed hebben geleid tot rust en vrede. Misschien is het op voorhand niets voor jou, misschien probeer je het en geeft het jou niet wat je zoekt; alles is goed. Mijn grootste verlangen voor jou is dat je na het lezen van mijn verhaal, in het diepst van je binnenste voelt dat, hoe verwrongen, donker en beangstigend te wereld soms ook kan voelen, het altijd weer licht wordt na de donkerste nacht. Zelfs als je ervan overtuigd bent dat het donker in jouzelf schuilt. Zelfs als je weinig vertrouwen hebt in het vermogen van je eigen geest om zichzelf te repareren. Dan vertel ik je nu mijn verhaal.
  Ik ben opgegroeid in een chaotisch huishouden. Mijn vader was fysiek agressief, onvoorspelbaar, en sloeg mijn moeder en mij, en mijn broer ook, toen hij nog niet sterker was dan mijn vader. Mijn moeder was extreem controlerend, neurotisch en transactioneel in haar communicatie. Emoties werden verfoeid; er mocht niet gehuild worden, er werd niet gepraat over emoties en in het algemeen waren de gesprekken die gevoerd waren, kil. Het ging over dingen die nog gedaan moesten worden, nooit over ‘gezellige’ dingen. Ik werd gestuurd in de kleding die ik wel en niet mocht dragen, ik was volledig afhankelijk van mijn moeder en haar oordeel, ik werd voortdurend bijgestuurd, gemonitord en gecorrigeerd. Als er dingen misgingen, was mijn moeder kritisch. Als vriendinnen een afspraak afzegden, vertelde mijn moeder dat ze dat deden omdat ze me niet wilden zien. In gezelschap viel ze me voortdurend af om mijn kleding, gewicht, houding, de dingen die ik zei. Allemaal omdat ze doods- en doodsbang was van wat andere mensen van haar en mij vonden, en hun (door haarzelf ingebeelde) negatieve oordeel ook op haar zou afstralen. Tot op de dag van vandaag is ze nog zo. Onder die continue, intense en beklemmende druk ben ik opgegroeid, tot ongeveer mijn 21e heb ik thuisgewoond. Daarna heb ik even niets meer laten weten aan mijn ouders en ze op afstand gehouden, waardoor ik lucht kreeg en mezelf kon ontwikkelen. Ik kwam mensen tegen die spiritueel waren en readings deden: theta healing, allerlei cursussen met betrekking tot spiritualiteit, manifesteren, tarotreadings, truffelceremonies, eigenlijk allerlei new-age praktijken, om het maar onder een noemer samen te vatten. Ik kwam hier toevallig bij terecht door mensen die ik ontmoette. Het bood vaak tijdelijk verlichting doordat er naar me geluisterd werd zonder een oordeel en vanuit liefde. Maar de inzichten die me werden aangereikt, troffen geen doel, ze verankerden niet, het waren oppervlakkigheden. Dit gaat dan over inzichten uit ‘vorige levens’ (theta-healing en regressietherapie), maar ook heb ik systeemtherapie gevolgd (‘De fontein’, Els van Steijn), familieopstellingen gedaan en therapie gehad met de hele familie. Mijn vader vertoonde onvoorspelbaar gedrag, verviel soms in psychoses en verkeerde dan in de waan dat de wereld samenzweerde om hem dwars te liggen. Hij lag vaak plat door de antipsychotica, en uit voorzorg moest ik die ook nemen, omdat het met mij ook niet goed ging (ik was 17 die tijd).
  Zoals je leest, heb ik veel toevalstreffers gehad met betrekking tot new age spiritualiteit, en ook jaren therapie gevolgd binnen de reguliere GGZ. Het ging met vallen en opstaan. De tijden dat het beter ging met mij, leken eerder willekeurig dan dat er een stijgende lijn te vinden was. Wel heb ik altijd gemerkt, dat het weghalen van triggers (extreem veel audiovisuele prikkels en mensenmassa’s, een uitpuilende agenda met verplichtingen, mentaal ongezonde mensen in mijn directe omgeving) onmiddellijke verlichting gaf; een soort reset. Wel is het zo, dat je door het weghalen van die triggers niet automatisch goed met de triggers kunt omgaan wanneer je ze weer toevoegt aan je leven. Dat brengt me bij het volgende.
  Zoals je kon lezen, heb ik al heel veel geprobeerd, zonder op te geven, maar raakte niets de kern. In 2019 zat ik al een aantal jaar in een relatie die niet goed voor me was. Ik voelde dat we niet bij elkaar pasten, ze was kleinerend, afstandelijk, afwijzend, pleegde herhaaldelijk overspel en wanneer ik haar daarmee confronteerde, wist ze zó op me in te praten, dat ik uiteindelijk weer naar haar terugkeerde. Wanneer je dit leest, kan je niet geloven dat iemand zo dom kan zijn, maar wanneer het geleidelijk genoeg gebeurt en iemand brutaal genoeg kan liegen, is het blijkbaar mogelijk. De interessante parallel is hier, dat ik een partner zocht met dezelfde veroordelende stem als mijn moeder. Iemand die wil bijsturen, iemand die controle zoekt. We zoeken onbewust naar een bevestiging van hetgeen we hebben geleerd in onze jeugd. Ik kwam er zodoende achter dat ook ik ongewild eigenschappen van mijn moeder had overgenomen. Dat ik haar veroordelende stem had geïnternaliseerd. Dat ik onbewust steeds mijn eigen successen saboteerde, omdat ik diep vanbinnen voelde dat ik niet goed genoeg was. Onbewust had ik ook mensen om me heen verzameld die deze overtuiging bekrachtigden, het is een dynamiek waarnaar je blijkbaar zelf op zoek gaat en die je ongewild ook in anderen naarboven haalt.
  In 2019 draaide ik een nachtdienst met een collega, we hadden vaak diepgaande gesprekken. Die nacht kwam het geloof ter sprake. Zij was moslima, ik ben van huis uit katholiek, maar mijn vader was van zijn geloof gevallen en mijn moeder zei het geloof niet zoveel. Mijn collega was ‘volgens het geloof’ zeker niet perfect. Haar armen waren bedekt met half weggelaserde tatoeages, ze rookte, en ze droog geen hoofddoek. Ze kon wat hard in de mond zijn, maar ze was oprecht, zacht, en geïnteresseerd. ‘’Je zou een goede moslim zijn,’’ zei ze op een nacht. Moslim zou ik nooit worden, omdat dat niet bij mij past. Ik heb altijd echter gevoeld dat er een hogere macht bestaat. Vaak als ik bang in bed lag als kind, bad ik om rust en vrede, en die viel altijd onmiddellijk als een deken over me heen. Verder was ik nooit veel bezig met God. Toch bleven haar woorden hangen, en kwam het zo oprecht over omdat het van mens tot mens gezegd was, over de culturele en religieuze grenzen die tussen ons in stonden, heen.
  Van 2019 tot heden ben ik geleidelijk naar God gaan zoeken, voor mij was dat de christelijke God. Het heeft mijn leven veranderd. Het neemt de druk om te presteren, om het universum naar je hand te zetten (het zogenaamde ‘manifesteren’), weg. Ik heb Hem echt gevonden ongeveer anderhalf jaar later, toen het samenwonen tot een einde kwam en ik met mijn rug tegen het keukenkastje zat van mijn compleet leeggestript appartement, met nog geen mes en vork in de lades, geen stoel om op te zitten. Ik had niets meer. Ik keek in de spiegel van de badkamer en het was dat moment, dat ik God voor het eerst, in volle overgave, om hulp vroeg. Dat ik zei: ‘’Ik weet niet meer wat ik moet doen, maar ik weet dat ik verder moet, help me.’’
  Dat was het moment dat ik begreep dat je het universum niet naar je hand kunt zetten. Dat manifesteren niet werkt. Dat je nog zó veel van iemand kunt houden, maar dat je weggeleid zult worden als iemand niet in jouw plan geschreven staat. Zo begon het, dat ik voorzichtig een band begon op te bouwen met God. Ik ging bewust niet naar de kerk, omdat ik niet wilde dat andere mensen, die net als ik niet perfect waren, zich gingen bemoeien met de manier waarop ik leven moest. Ik bad in de avond, op een manier die bij mij paste. Ik legde mezelf geen verplichtingen op, ik las de Bijbel niet, ik vroeg alleen aan God om te helpen en beloofde daarbij volledige overgave, omdat ik niet meer wist hoe ik verder moest met mijn leven. Mijn hart was gebroken, mijn perceptie van mensen was ernstig beschadigd en ik wist dat er werk aan de winkel was met mezelf en die kritische stemmen die ook jij benoemde. In de maanden daarna gebeurde er iets. Met elke dag die aanbrak, leek het leven wat lichter, wat logischer, wat draaglijker dan de vorige. De dingen die ik ondernam, waren anders dan mijn oude gewoontes. Ik had geen zin meer om te roken, mijn gedachtepatronen veranderde, ik werd rustiger, minder neurotisch. Ik zonderde me af en mijn oordeel over mijn vriendengroep werd helderder. Sommige mensen bleken niet het beste met me voor te hebben, daar kwam ik toen pas achter. Die mensen heb ik losgelaten, en er zijn mensen in mijn leven gekomen die bij me pasten. Mijn gebeden werden volwassener; ik leerde dat ik bijvoorbeeld niet moest vragen om een leuke nieuwe partner, maar dat ik me moest overgeven aan een seizoen van alleen zijn, om zelf een betere partner te worden. Ik leerde dat ik niet moest vragen om dingen die ik graag wilde hebben, of bereiken, maar dat ik moest bidden om moed en helderheid, om Zijn plan voor mij ten uitvoering te brengen. In de jaren van 2019 tot nu ben ik vaak koppig geweest, heb ik vaak gedacht: ja maar, deze baan, deze vrouw, deze auto, dit móet ik hebben want dat is goed voor mij. Heel soms had ik gelijk, maar vaker werd ik - tot mijn immense frustratie – weggeleid van het object of de persoon van mijn verlangen. Na een aantal keer had ik door dat dit gebeurde omdat er iets veel beters voor mij in het verschiet lag. Door die frustratie of periodes van wachten, groeide ik verder tot de persoon die ik moest worden om dat ‘beters’ te verdienen. De vrouw die nu aan mijn zijde staat, was mij namelijk straal voorbijgelopen als ik nog de persoon was die ik was in 2019. Mijn geloof in God heeft me niet alleen vooruitgang gegeven, maar ook rust en vrede. Dankbaarheid en kalmte, het rotsvaste vertrouwen dat het altijd goedkomt. Maar ook de wetenschap dat er seizoenen zullen zijn waarin ik groeipijn voel, of dat ik even niet begrijp waarom ik iets moet meemaken, waarom ik verdriet voel. De diepgewortelde zekerheid (omdat ik het al meermaals heb meegemaakt) dat het altijd een groter en beter doel dient dat ik nu nog niet kan zien, maakt dat ik me overal met elegantie en bescheidenheid doorheen sla. Het is een kalmte en vrede die, wanneer je je leven aan Hem geeft met volle en oprechte overgave, langzaam maar zeker je leven overneemt.
  Bedankt dat je mijn verhaal hebt willen lezen, als je tot zo ver gekomen bent. Ik wens je kracht en wijsheid toe, en compassie naar jezelf. Je bent niet alleen.
• knowthyself zondag 30 maart 2025 14:15
  @LilAngel
  
  Dank je wel 🙏 Fijn om input te krijgen.
  
  Ik heb wel al een therapeute maar ik ben deels verkeerd doorverwezen door de vorige die dus specifiek op trauma was gefocust (team van 4 mensen die me uit een hele diepe put trokken).
  
  Ik ben bezig met 101 dingen tegelijk om mezelf op te rapen nu ik weer energie heb maar soms voelt het dweilen met de kraan open. Dan maar een lekker muziekje aan en dóór, with a little help from my friends ❤️
• knowthyself zondag 30 maart 2025 14:26
  @Acquario
  
  Wow, wat een lang en oprecht bericht 🤗 Dank je voor het openstellen.
  
  Ik heb ook God gevonden en nog meer dan voorheen, toen ik enkel een nerdy theologische interesse had in religies, verbaas ik mij hoeveel nare christenen er zijn.
  
  Zouden zij echt geloven in de wederopstanding van Jezus? Hoe dankbaar ik ben sinds ik dit weet en echt doorheb wat hij heeft gedaan voor ons, zoveel dankbaarheid moet je zo vullen dat je geen ruimte meer over hebt voor narigheid.
  
  Zelfs de narigheid naar mijzelf toe begint af te nemen en het idee dat de wereld mij dwingt om naar te worden naar anderen ook.
  
  Ik krijg inzichten die ik nooit eerder had... Die mij in staat stellen om een betere mij te zijn. Geen hippie, zonder drugs om te ontspannen. Ik ben nog steeds een koppig wijf maar het is zoveel lichter met Jezus.
  
  
  P.S. - Misschien naïef van mij om woord voor woord te geloven wat er iemand op het internet deelt over zichzelf, maar als we dat hier op MyDiary niet kunnen doen (de overduidelijke trol en lolverhalen daargelaten), waar anders?
  
  Ik weiger om op te geven om in het goede van de mens te geloven, ook al lijk ik soms wantrouwend en gedraag ik me soms wat neurotisch 😅
  
  Ik had een harde periode en ik ben liever te zacht dan te hard. Maar het liefst vind ik een balans en innerlijke rust en zelfvertrouwen (so close!!)

• O 25 mrt 2025 Stemmen horen   ( 4 )
• O 04 feb 2025 Cancellation as a self-protective test?
• O 19 jul 2023 Mijn pad naar zachtheid #0
• O 17 jul 2023 13 rollen wc-papier in 10 maanden.   ( 2 )
• O 12 jul 2023 Weer mezelf langzamerhand   ( 3 )
• O 26 mei 2023 Dreaming
• O 10 mei 2023 Afsluitend gesprek therapie oude woonplek
• O 10 mei 2023 Vriendin K. en hulp als een machtsmiddel   ( 4 )
• O 26 apr 2023 Empathie en actie   ( 1 )
• O 22 apr 2023 Zienswijze van Nosy over mij
• O 19 apr 2023 Vierde therapie-afspraak trauma's   ( 2 )
• O 19 apr 2023 Women on women violence
• O 01 apr 2023 "Netflix maar 10 euro!"   ( 3 )
• O 27 feb 2023 Schijt hebben deel 2
• O 26 feb 2023 Geen invloed fysiek geweld? Misschien toch wel.