Stevige wandeling

Gisteren hebben ik en Celesta een stevige wandeling gemaakt. . We hebben van santa Cruz via Los Cancajos en het vliegveld naar Mazo gelopen. Het was gisteren 33 graden dus het was ongelovelijk heet, wat een dag om een tocht te gaan lopen.
We zijn om 11:00 vertrokken naar Los Cancajos. Dat was een mooie en gemakkelijke wandeling. Lekker in de zon langs de zee. We kwamen langs de haven, het publice strand tevens lozing plaats van de lokale industrie en langs een zeer steile rots.
Langs deze rost loopt een grote weg. wat zeer gevaarlijk is want we zagen de brokstukken van de rots op de weg liggen. Lijkt me leuk om dat te rijden en een brokstuk op je dak te krijgen. Maar dat is blijkbaar gewoon hier.
Verder kwamen we langs een voorstadje van Santa Cruz en lang de karzerne van het eiland.. In Los Cancajos (5 km van Santa Cruz) aangekomen zagen we meteen het zeer mooie strand van Los Cancajos. Mooie inhammen met zeewater in de rotsstructuur waar lekker rustig gezwommen kon worden.
Maar wat is Los Cancajos een touristische stad zeg. Alles is gespitst op het tourisme. Zonde van de mooie omgeving. Wat we nog meer zagen in Los Cancajos waren hagedissen, van zeer kleintjes tot zeer grote van 15 cm lang. En overal hoorde je blaadjes ritselen van de wegschierende hagedissen.
Na Los Concajos zijn we naar het vliegveld gegaan (5 km van Los Concajos) . Deze wandeling was op het heetst van de dag en natuurlijk geen schaduw te vinden.. Lekker gelopen langs de bananeplantages. Het vliegveld van La Palma ligt in zee. Ze hebben in zee een platform gemaakt voor het vliegveld.
Hierdoor is de landingsbaan zeer kort en gevaarlijk. Alleen piloten met 10 jaar vliegervaring mogen hier landen. Het gevaar zit hem zowel in de korte landingsbaan maar vooral in het feit dat je van zee aan komt vliegen. Om te landen moet je over zee een bocht maken om voor de landingsbaan te komen.
In deze bocht moet de landing al ingezet worden. Maar aangezien het vliegveld wel meteen aan de berg ligdt staat er een sterke wind die het vliegtuig net voor de landing naar beneden kan duwen waardoor het vliegtuig cracht. Maar gelukkig is dat nog nooit gebeurd. Wel zie je vaak vliegtuidgen meerdere pogingen doen om te landen.
Of te landen en eteen weer optrekken.
Bij het vliegveld hebben we gerust voor eeen uurtje en mensen gekeken. Er waren best veel nederlanders aanwezig die net weeer naar huis gingen. Na de pauze zijn we aan de zware klim naar Mazo begonnen. Dit was een klim van 500 m over een afstand van 3 km. En als dat nog niet erg genoeg was scheen de zon nog steeds zeer fel en was de weg ook niet ech begaanbaar,
Eerst zijn we gewoon over de autoweg gegaan maar hier zijn we snel van afgestapt aangezien er een voetpad was welke meteen naar Mazo liep. het enige probleem was dat wat men hier een voetpad noemen noemen wij in nederland zeer zwaar en ruig terrein. Het was een pad waarover een lawine van stenen naar beneden was gekomen. Overal losse stenen. Op sommige plekken moest je je gewoon aan de waterbuizen welke naast het pad liepen omhoogtrekken.
Verder was het ongelovelijk steil. boven kwamen we wat nederlanders tegen die zeiden ook dat het zeer steil was. beiden dachten we dat het wel zeker 40 graden steil was. Wat was ik blij toen we boven waren.
Het enige probleem was dat we beide zeer moe waren en dat Santa Cruz zeker 12 km van Mazo lag. Dan maar met de bus. Wij naar een busstation, daar aan wat duitsers gevraagdt of dat het goede busstation was. En ze zeiden ja, maar er zou geen bus rijden op zaterdag. Sht dachten we toen. Gelukkig waren die duitsers zo aardig om ons mee te nemen naar Los Cancajos en van daaruit zijn we weer terug gelopen..
Eenmaal thuis gekomen heb ik toch eens uitgerekend hoever we gelopen hadden. het bleek in het totaal 18 km te zijn geweest en een klim van zeker 500 m.
Maar gelukkig hebben we vandaag geen spierpijn.
wel hebben we vandaag een kakkarlak in onze slaapkamer gevonden en naar buiten gegooit, maar daar over meer een andere keer

richard