stil, leeg, maar toch gevuld met twijfels..

na lang getwijfeld te hebben of ik dit zou posten heb ik besloten het toch maar te doen..

ik neem jullie mee terug in de tijd.. niet heel ver. 2 jaar en een paar dagen.
vrijdag middag, de school was uit, ik blij en opgelucht. Weer een week overleefd en (met me ouders) op naar München.
het heilige Oktoberfest bezoeken. Een top weekend gehad, veel bier, bratwürst en een mooi uitzicht ^^
Het weekend vloog voorbij en het was al snel maandag ochtend. DE maandag ochtend. Beetje brak hoorde ik het gezeik van mijn mentor aan over mijn spijbel gedrag.

Tijdens het gesprek werd mijn aandacht afgenomen door een geluid dat wij allemaal wel kennen, het geluid van een ambulance. Maar dit was niet zomaar een ambulance dit was die van Jochem, ookal wist ik dat toen nog niet. Mijn onderbewust zijn wist het wel. Een koude rilling en een raar gevoel vulde mijn lichaam. Later die dag kwam het bericht, J had een ongeluk gehad met zijn scooter en het ambulance personeel had niets meer kunnen doen.

2 jaar zonder jou, hoe nuchter ik ook ben(of was) ik weet dat je er af en toe bent. In de kerk was je er zeker bij, Damn wat was dat zwaar.. al die gezichten,, vol me tranen gericht op jou.
het afscheid op de club was op een bepaalde manier mooi, de gebeurtenis had een sterk team van ons gemaakt, en de woorden van patrick zoeven nog regelmatig door mijn hoofd "vanavond zuipen we Jochem de hemel in"

ik hoop dat jij je "starting benchwarmer positie" op een fijn plekje gevonden hebt, nog steeds mensen laat lachen en nog steeds spider pig zingt..
ik krijg steeds meer de neiging om je vandaag weer op te zoeken.. maar ik ben bang, weet niet waarvoor maar ik ben het wel..




[Where’d you go ?
I miss you so,
Seems like it’s been forever
That you’ve been gone.

Ik stel vandaag de meest gestelde vraag
En praat over dingen waar ik lang bij stil sta
Want zodra dat ik ontwaak uit me slaap denk ik zo vaak
Waarom moest het zo gaan
Waarom moest je dood gaan
Zomaar
Het is oneerlijk dat het zo gaat
En als ik zo praat
Is het gewoon zo vaag
Wetend dat je niet meer opstaat
Het lijkt net een droom
Maar het is echt waar
Waarom moest je plots gaan
Zo ineens het raakt me zwaar
En nu staar ik naar foto’s waar je op staat
Ik wil niet dat je weg gaat
Je hebt een plekje in me hart waar je altijd blijft bestaan
Ik zal je nooit vergeten daar kan je van op aan.

Where’d you go ?
I miss you so,
Seems like it’s been forever
That you’ve been gone.
Where’d you go ?
I miss you so,
Seems like it’s been forever
That you’ve been gone.
Please come back home..

Waar ben je naar toe
Waar ben je toch gebleven
Waarom kon je die dag gewoon niet makkelijk overleven
1 oktober 2007 die dag zal ik nooit gaan vergeten
Het was de dag dat Jochem werd aangereden
Je hebt een vader,een moeder,zus en broerder achtergelaten
Nooit meer samen praten, en nooit meer met elkaar grappen maken
Hopelijk houdt hij ze van de hemel in de gaten
Het is echt voorbij, wie zien hem nooit meer terug
En de tijd die we met hem deelde ging echt veelste vlug
En ik zucht, waar ik terughalend in het verleden
Hij is nu in de hemel
Jochem, je weet het je kan me vertrouwen
Dat we voor eeuwig van je zullen gaan houden
Rust in vrede ouwe.

Where’d you go ?
I miss you so,
Seems like it’s been forever
That you’ve been gone.
Where’d you go ?
I miss you so,
Seems like it’s been forever
That you’ve been gone.
Please come back home..
Please come back home..
Please come back home..
Please come back home..

01 okt 2009 - bewerkt op 01 okt 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van gooffather
gooffather, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende