Stille meisjes - overgenomen van angelheart

Ik heb dit overgenomen van angelheart, ik vond het zo mooi dat ik het wilde delen!


Stille meisjes.

Misschien heb jij ze wel in je klas: stille meisjes. Onopvallend als de nougat in Toblerone, maar toch essentieel voor die ultieme perfectie. Je kunt je eraan ergeren of je kunt ze vergeten. Je kunt ze negeren of totaal opeten.

Het is aan jou, aan jou de schreeuwerd, de popi-jopi of de middenmoot, hoe je omgaat met de stille meisjes in je klas.

Als ik aan zoete dingen denk, zoals karamel, honing en frambozen, dan denk ik ook aan mama’s, vriendjes, aan de oppas of de juf. Aan lieve zachte mensen, aan slapen in armen en geknuffel tegen schouders. Aan voorzichtige glimlachjes en neerslaande oogleden, aan observerende ogen. En aan stille meisjes in de klas.

Mengeling van smaken
Niets is zoeter dan dat laatste. Tandenknarsend en onbegrepen, maar eenmaal geproefd een sensatie. Een mengeling van smaken in een simpel niet-knisperend papiertje. Het stille meisje in de klas verdient meer credits.

Laatst zat ik in de bus en ging het monotone motorgeluid plots over in een oorverdovend gesuis. Ik was bang dat het nooit meer zou ophouden, dat ik gedoemd zou zijn om mensen druk gebarend nutteloze dingen te zien zeggen. Hun lippen zouden verwoed bewegen en agressief met hun armen zwaaiend zouden ze hun onzin onderstrepen. Het heftig knikken met het hoofd zijn de punten, het happen naar lucht de komma’s. Ik zou ze nooit meer horen en ik stelde me voor hoe dat zou zijn. Een land van stilte om me heen.

Dan zou ik altijd fantaseren wat de mensen om me heen zeiden, in plaats van teleurgesteld te worden door de waarheid. Maar de suis stopte. Ik ademde stilte. Het smolt op mijn tong en tintelde door mijn lichaam zoals de perfecte chocoladetaart of een verkoelende slok ijskoud water, net wanneer je daar ongelooflijk veel zin in hebt.



Stilte liegt niet
Het was weer stil, doodstil. Ik houd ervan. Stilte dwingt niet, liegt niet, stilte uit geen groepsdruk. De stilte is zachtaardig en is vragend in plaats van antwoordend. Ik ben ook een stil meisje in de klas. Ik antwoord alleen op een persoonlijke vraag, zou me het liefst verstoppen achter een wolkenmist en zweven op jullie geluiden. Hoog erboven zodat niemand me signaleert. Dat is niet arrogant, of verlegen, bang of raar. Het is gewoon stilte zoals stilte er zijn mag.

Stille meisjes in de klas zijn als de kleur van melk, de vorm van wolken en als de moeilijk zichtbare regenboog in een hoosbui. Je staat versteld dat ze geen nerd zijn, of ineens prachtig blijken te kunnen schilderen. Dat ze hobby's hebben, passies en dromen. Verbaasd ben je, als ze intelligent blijken te zijn. Alsof stil zijn gelijk staat aan een loser zijn.

Koesteren
Je moet ze koesteren, niet vernederen. Ze zijn niet stil omdat ze niets durven. Stille meisjes zijn stil omdat ze tegen stilte kunnen. Tegen het ontbreken van nietszeggendheid. Stille meisjes bieden meer dan bruut geschreeuw, een eindeloze vraag om aandacht en bevestiging. Stille meisjes zijn.