Stinkdier

“Stom stinkdier! Jullie zijn allemaal stinkdieren”

Dat is wat ik al de hele dag roep. Tegen de groep en dan vooral tegen die ene van de buren, hijJ. dus

Grrmpff! Ik háát het, ze hebben het over niks anders en ik wordt er knettergek van!

Eerst was het wel grappig, kon ik er wel om mee lachen en had ik ook nog wel een flinke dosis zelfspot. Maar nu doet het pijn. Pijn vanbinnen, want ze tikken me iedere keer tegen die zwakke plek, tegen de herinneringen, de angst, mijn gevoelige plek, de littekens.
Ik wil niet meer, ik wil niet meer mee de stad in, naar de bios en poolen, ik kán het gewoonweg niet, ik durf niet meer. Ik ben veel te bang dat er wat gebeurd, dat er überhaupt iets gebeurd, goedbedoeld of niet, liefdevol of niet.

Schoppen
een schop onder m’n kont…
ik trap, hard… te hard
Oké ik ga zaterdag mee, ik zie wel hoe het loopt, ik zie ’t wel
ik wil het helemaal niet zien!






en ja, stinkdier is mijn nieuwe scheldwoord, mijn stopwoordje dus de laatste paar dagen…
26 jun 2008 - bewerkt op 26 jun 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van OrangeGirl
OrangeGirl, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende