spinsels en gevoelens

Maar ondanks dat ik de keuze nu echt gemaakt heb, vindt ik het toch moeilijk. Ondanks dat ik wist waar ik voor zou moeten kiezen, was het toch niet makkelijk. En ondanks dat ik nu weet dat ik snel van deze klas af ben (alleen moet ik dat daluk nog aan mijn vervangende lbb-er gaan vertellen), ga ik toch een aantal mensen wel missen. Is er toch ook een angst voor de nieuwe klas (al kan die nóóit zo erg zijn als deze). Want wat zullen hun van mij vinden? hoe zal het allemaal gaan lopen? zal ik een nieuwe loopbaanbegeleider krijgen of niet? zo wel, wie dan? en hoe gaat J. reageren als ze terug is van haar zwangerschapsverlof? misschien is ze wel hardstikke teleurgesteld.. Dat zou ik echt heel erg vinden, want ze heeft (en dat terwijl mijn rugzakje voor extra begeleiding op school nog niet rond is, ze doet dus vrijwilligerswerk zeg maar) me heel goed geholpen, om de week een gesprek en zo nodig nog vaker. Ik hoop dat ze wanneer ze terugkomt, toch mijn loopbaanbegeleider blijft. Ik hoop dat ik in de nieuwe klas een kans krijg om van mijn eilandje af te komen, dat ik niet meer zo hard mijn best zal (hoeven) doen om onzichtbaar te zijn. Dat ik me gewoon weer goed kan voelen op school, net als vorig jaar. In de B-klas ging ik met plezier naar school, verwonderde ik me er iedere dag weer over dat ik dat toch maar mooi bereikt had. Nu loop ik op school rond en kijk de hele tijd om me heen waar "hun" lopen, waar hun zijn en dan doe ik zo vreselijk hard mijn best om ze te ontwijken. En dat voelt niet goed, het voelt niet fijn, het voelt niet veilig. En hoe negatief ik soms ook over mezelf denk.. maar dit verdien ik niet. Ik verdien het niet om met zulke gevoelens op school te lopen, daar heb ik veel te hard voor gewerkt. Ik heb daar lang voor moeten knokken; eerst mijn vmbo diploma halen ("moest" twee jaar in een doen en heb daar ook in de zomervakantie voor moeten werken) en de verhuizing van daar naar hier. Toen ik op de B. vertelde dat ik deze opleiding wilde gaan doen (s)PW), waren daar twijfels over. En terecht, want het is natuurlijk ook een "zware" opleiding, het vraagt veel van jou als persoon. En mijn persoon is niet altijd even stabiel. Maar ik heb het nog steeds niet opgegeven, ik ben er nog steeds. Ondanks de tegenslagen die ik inmiddels heb gehad (al eerder een halfjaar over móéten doen, verandering van klas en lbb-er, achterstanden die ik in moest halen enz..)ben ik er nog steeds en ik zal dat ook wel altijd blijven, want ik wil deze opleiding héél erg graag. Eerst wilde ik hierna ook nog SPH gaan doen. Maar misschien moet ik dat maar proberen los te gaan laten, want deze opleiding is al best heavy, er zijn aanpassingen nodig om het voor mij haalbaar te maken, dus de HBO variant zal ik misschien niet aankunnen. Maar misschien is dat wel helemaal niet erg. Ik ben ook gelukkig met een baan in de kinderopvang, ik kan altijd later alsnog SPH gaan doen als de tijd daar is en ik het nog steeds zo graag wil. Maar genoeg spinsels en gevoelens... nu even afleiding zoeken..!