straks ga ik mijn zusje zien
straks ga ik mijn koters zien
straks ga ik mij wagen door de regen
straks ga ik dingen voelen
die later van pas komen
nu zit ik nog half slaperig
nu zit ik nog half doezelend
om straks volledig aanwezig te zijn
alom aanwezig te zijn
straks betreed ik een deel van mijn hell
het grootste en misschien meest dragende
van mijn pijnen en angsten
straks zie ik dingen die veranderd zijn
en de dingen die jammerlijk het zelfde zijn gebleven
langzaam trapt de angst in
langzaam begrijp ik met gevoel
de complexiteit weer van mijn bestaan
en de idiote wegen die ik bewandel
straks krijg ik daar ff steun in
van mijn lieve vrienden
de schatjes zullen mij lachend onthalen
en mij beschermen, zonder dat bewust te doen
ik zou wensen
dat zij nimmer de weg belopen
die ik gekozen heb
dat zij
goed terecht komen
beter dan ik
ik hoop dat zij vrede zullen vinden
voor zij volwassen zijn
ik loop straks
naast hun
en hoop dat
zij niets merken
van mijn angsten
van mijn pijn
want misschien
kan dit een deel
verwerking zijn
en hoop dat
ze dat dan weer net wel
zien
liefs ief
monster
sui