Pijn en verdriet alom
Het slaat bij je in als een bom
Het is donker om je heen, je mist de zon
Je wou dat je hem zien kon.
De warmte die hij naar je uitstraalt
Ik zie aan je dat je hoofd continu maalt.
Wat gaat er in je om en waar maak je je zorgen om
Vertel nou, kom
Je kan alles zeggen, schaam je niet
Heimwee, gaat gepaard met verdriet
Terug naar toen, weg van al die gevoelens en die pijn
Zou dat niet fijn zijn?
Je zegt dat je die tijd mist
Dacht je dat ik dat niet wist?
Beter worden doe je niet zo maar
Newsflash: je bent niet binnen een maand klaar
Er is meer voor nodig, meer tijd
En je moet veel meer kwijt
Meer praten, meer delen
Dat zou je een hoop spanning kunnen schelen.
Maar je bent bang, bang om iets verkeerds te zeggen,
je wordt nervous om jouw dingen op tafel te leggen
Al die dingen in je hoofd, al die losse zinnen
Je weet daardoor vaak niet waar je moet beginnen
Je weet niet hoe je daar mee om moet gaan
Het is te moeilijk voor je, en je laat een traan
Tussen je moeder en jou bestaat geen klik
Je gunt haar geen kans, geen blik.
Wat is er gebeurd, dat maakt dat je niets met haar kan delen
Je doet het wel met velen.
Maar niet met haar
Voel je je in gevaar?
Niet veilig en vertrouwd?
Hebben jullie vroeger geen band opgebouwd?
Je wilt het wel en ook weer niet
Denk je dat ze dat ziet
Ze verwijt je dat alles van haar kant moet komen
Voel je je nou niet in de maling genomen?
Vaak zeg je geen zin te hebben om te praten
Dat heeft ze wel in de gaten
Maar moet je dan zeggen: ma ik zit vol haat.
Is ze daarbij gebaat?
Gisteren trok ze net zo lang totdat je wat zei
Dat maakte je niet blij
Je hebt het moeilijk dat heb je hiermee bewezen
Want de pijn was van je gezicht af te lezen
Haat jegens jezelf, haat tegenover je eigen lichaam
Je zei: Het is mijn lichaam waar ik me heel erg voor schaam
Je probeerde het op een bepaalde manier
En liet de deur naar acceptatie daarmee op een kier
Wanneer zou het komen dat je eindelijk je spiegelbeeld waardeert
En niet meer je rug toekeert
Het is nog elke dag een strijd.
Liefs Eddi